ขุนเขาบอก : แต่งองค์ทรงยศ...ตรากฎสวรรค์ ใครเหยียดหยามฉัน...ชีวิตมันต้องผวา กำหนดกฎเกณฑ์...ให้ตนเป็นเทวดา สรวมหัวโขนรูปชฎา...ให้ขี้ข้ามันฆ่าคน..

ขุนเขาบอก :

เทวาหรือซานตาน...ก็ไม่ต่างกัน........

หลบซ่อนตัวตน...ให้ตัวโขนออกหน้า
ปีกลายพฤษภา...เข่นฆ่าเกลื่อนถนน
หลบ หลีกปลีกหนี...เหมือนชีวีไม่ใช่คน
ซ่อนเงื่อนซ่อนกล...เป็นคนเทวดา

อยู่ทิพย์วิมาน...ใจซานตานก็เท่านั้น
ดับชีพดับขันธ์...ก็เทียมกันนั้นแหละหนา
ซานตานร่างคน...หรือคนร่างเทวา
เหนือมนุษย์มนา...เหนือฟ้าได้เยี่ยงไร

จะจูงควายจูงหมา...ก็มีค่าเท่ากัน
แต่ควายของฉัน...มันมีค่ากว่าไหนๆ
ทำไรไถนา...ดีกว่าหมาบานตะไท
แต่หมานั้นไซร์...แค่รับใช้เทวดา

แต่งองค์ทรงยศ...ตรากฎสวรรค์
ใครเหยียดหยามฉัน...ชีวิตมันต้องผวา
กำหนดกฎเกณฑ์...ให้ตนเป็นเทวดา
สรวมหัวโขนรูปชฎา...ให้ขี้ข้ามันฆ่าคน

นั่นซาตานนี่หวา...เทวดาเสียที่ไหน
ชาติบ้านเมืองเจียนบรรลัย...ใครฆ่าใครข้าไม่สน
แอบซ่อนเร้นเป็นเทวา...โปรยเมตตาสู่มวลชน
หวังเก็บเกี่ยวศรัทธาผล...แท้ร่างตนคือซาตาน

โอ้องค์อิน.ทราชา...องค์เทวาผู้สูงส่ง
เมื่อซาตานมันอาองค์...ทรงเครื่องเทพมาแปลงสาร
เทวดาในร่างคน...เข่นฆ่าคนดั่งซาตาน
ขอองค์อินทร์โปรดสงสาร...ปลดซาตานจากเทวา......

พลิกฟ้าแผ่นดินแทบตาย..แท้อยู่ข้างกาย “ ซากเทวดา “.......