มือผีสิง...เขาอิงอร...นอนโรงเย็น... เมื่อนางมณโฑปากแดงมันนอนโรงเย็นแล้ว จะต้องไปปรองดองกับมันทำไม ....? ปรองดองประชาชนได้อะไร จะให้ประชาชนอยู่ได้ขี้ตีนของพวกเจ้าต่อไปอีกหรือ ... เวลานั้นมันหมดไปแล้วเวลานี้ประชาชนเขาจะเลือกทางเดินของเขาเอง การปรองดองก็คือปรองดองบนซากศพของประชาชนที่ตายเพื่อให้พวกท่านขึ้นมามี อำนาจ แล้วก็ถูกทอดทิ้งโดยการปรองดองเพียงเพื่อเอาตัวเองรอด อย่างนั้นหรือ มันเป็นความเจ็บปวดมากสำหรับคนในครอบครัวที่ถูกฆ่าตาย และ บาดเจ็บ ที่ถูกขังคุกอยู่ในเวลานี้ ....

---

ขุนเขาบอก :
มือผีสิง...เขาอิงอร...นอนโรงเย็น......

ม่านหมอกฟ้า...ขยับเคลื่อน...เหมือนเห็นแสง
สีกร่ำแดง...สุรีย์ร้อน...ค่อยผ่อนผัน
เมฆหมอกคลาย...ปลายฟ้าปลิ้น...สิ้นบ่วงทัณฑ์
เริ่มคิมหันต์...วสันต์ลา...ฟ้าเรืองรอง

โล่งตะลิบ...แลตลอด...ยอดศิขริน
ทั่วแผ่นดิน...สิ้นมนตรา...ฟ้าผยอง
แต่นี้ไป...ไร้มหิทธา...ฟ้าคะนอง
ร่วมปรองดอง...ประคองไท...วิไลเรือง

ใช่ความฝัน...วันนี้เห็น....เป็นเช่นนี้
ละลายสี...ล้มกำแพง...สีแดงเหลือง
ฟ้าเคยแกร่ง...แรงเสื่อมแล้ว...พ่อแก้วเมือง
หวังปลดเปลื้อง...เรื่องร้าวฉาน...ก่อนปราณวาย

หายใจผ่อน...ร้อนผะผ่าว...ราวไฟร้อน
บรรจถรณ์...เคยนอนนุ่ม...ร้อนรุ่มหลาย
ดวงจิตพรั่น...ประหวั่นพรึง...ถึงความตาย
ก่อนจักสาย...คลายบ่วงภัค...นครา

กราบสาธุ...อนุโมทนา...เจ้าข้าเอ๋ย
ท่านเฉยเมย...เหมือนทรมาน...นานหนักหนา
ดั่งต้องพิษ...ติดบ่วงบาป...ภาพบังตา
อนุโมทนา...เจ้าข้าเอ้ย...หยุดเฉยชา

กามกามา...วารุณี...สีทองทาบ
เคยซึมซาบ...ซับผ่านกาย...คลายตัณหา
โลภโกรธหลง...คงพ้นผ่าน...ม่านบังตา
เทวดา...เทวดี...ไม่มีจริง

แม้นนิ่งแล้ว...น้องแก้วเชิญ...ดำเนินย่าง
สลายข้าง...ล้างความชั่ว...ขั้วผีสิง
กำหลาบมาร...รัฐบาลปู...สู่ความจริง
มือผีสิง...เขาอิงอร...นอนโรงเย็น......