ลุกขึ้นเถิดมวลชน...

เคียวอีสาน : ลุกขึ้นเถิดมวลชน ....บทกลอนนี้บอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตเมื่อสี่สิบปีมาแล้ว บอกย้ำว่าประเทศไทยจากอดีตจนถึงปัจจุบันยังเหมือนเดิม ประเทศไทยปกครองด้วย "ระบอบกษัตริย์ภูมิพล"ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ระบอบประชาธิปไตยไม่เคยมีในประเทศไทย ประชาชนไทยที่ปฎิเสธไม่ยอมรับระบอบเผด็จการยังถูกไล่ล่ากดขี่ข่มเหงเหมือน เดิม ฝากบทกลอนสะท้อนสังคมบทนี้ให้อนุชนรุ่นหลังและพี่น้องเพื่อนร่วมชาติทุกคน ได้อ่าน เพื่อเตือนสติและปลูกจิตสำนึกให้สำรวจดูสิทธิของตัวเอง ว่าเวลานี้มีชีวิตอยู่อย่างเป็นไทหรือเป็นทาส...

    ลุกขึ้นเถิดมวลชน...

ชื่อไทยแต่เป็นทาส    เพราะขาดสิทธิเสรี

ห้ามวิจารณ์ความอัปรีย์    วงค์จักรีผู้ครองเมือง(เจ้ากาลี)

สดุดีแต่ความงาม     ทุกโมงยามงามฟุ้งเฟื่อง

ความชั่วที่ระบือเบือง      เก็บใต้เบื้องบาทอาชญา

ใครยอใครปอปั้น     ปูนกำนัลด้วยยศฐา 
ใครด่าต้องเบียนบีฑา      ต้องเข่นฆ่าสารพัน

ขึ้นโรงและขึ้นศาล     ติดคุกนานนับกัปกัลป

ทั้งไล่ออกนอกเขตขัณฑ์   ไอ้ทรงธรรม์ใจอัปรีย์  
ข้อหาคอมมิวนิสต์     หรือผิดหมิ่นเดชบารมี (๑๑๒ )

กษัตริย์สร้างชาติมาพันปี  ความดีจึงท่วมฟ้าดิน

ทั้งเป็นเทพจากฟ้า     ฤทธากล้าดังพระอินทร์

ไร้ความชั่วช้ามลทิน      ใต้ฝ่าตีนคือมวลชน

ใครกล่าวโทษไม่ได้    เป็นผู้ร้ายไปทุกหน  
เสียงร้องทุกข์จากมวลชน ไม่ยินยลแต่ยินดี

ทิ้งพลให้อดอยาก     สพทุกข์ยากสิ้นศักดิ์ศรี

ยาจก ขอทาน โสเภนี    เกลื่อนธานีนามถิ่นไทย

ส่วนมันองค์ภูมี      เสพสุขีอยู่เวียงชัย

ไม่เคยคิดเอาใจใส่        ผู้ยากไร้ด้วยใจจริง

มวลชนลุกขึ้นเถิด    เชิดธงรบขึ้นช่วงชิง

กู้สิทธิเสรีทุกสิ่ง       เป็นมิ่งขวัญมวลชาวไทย

ฆ่าศัตรูผู้ผูกขาด     สิทธิอำนาจของเราไป

ยึดมาเพื่อความเป็นไท   เพื่อชาวไทยเพื่อชาติไทย

เคียวอีสาน

๑๐ มค. ๒๕๑๘