ตอนยังเด็ก คิดไปมา ประสาซื่อ
ถิ่นนี้คือ ศิวิไลซ์ หาใดเหมือน
ช่างงดงาม ไม่ดัดจริต ไม่บิดเบือน
ใครมาเยือน ต่างชื่นชม อารมณ์ดี....
น้ำมีปลา นามีข้าว ดาวเต็มฟ้า
ทั่วพารา ชุ่มฉ่ำชื่น รื่นสุขศรี
ทรัพย์ในดิน สินมากล้น คนมั่งมี
ผืนดินนี้ ชนดื่มด่ำ เพราะฉ่ำเย็น....
ภาพเก่าๆ ค่อยเลือนหาย มลายสูญ
ทุกข์เพิ่มพูน ชนลำบาก สุดยากเข็ญ
ทรัพย์มากมี กลับเซซัด พัดกระเซ็น
ถิ่นที่เห็น สุดอ้างว้าง หมดทางฟื้น....
หรือถิ่นนี้ ถูกสาป บาปทับถม
ความสุขสม เลยลาลับ หลับไม่ตื่น
เลือดน้ำตา ประชาช้ำ สุดกล้ำกลืน
กี่วันคืน ยังหนาวเหน็บ เจ็บไม่จำ....
๓ บลา / ๒๖ ต.ค.๕๕
กำลังใจหาซื้อไม่ได้ แต่ให้กันได้
โดย Fivecolour
RE: จากวันนั้น..ถึงวันนี้ ที่นี่..ประเทศไหน?
ประเทศนี้เหมือนผีสิงลิงหลอกเจ้า
เมื่อยังเล็กเห็นรูปเก่าเฝ้าโหยหา
มองทางไหนข้าวสีทองเต็มท้องนา
พอโตมาเรื่องแสนเศร้า....ซื้อเขากิน
ที่นาสวนล้วนของเขาเปลี่ยนเจ้าของ
ทุ่งรวงทองเหลือแต่ฝาสองวาสิ้น
เห็นแต่ตึกกับนภาไร้หน้าดิน
ถนนถิ่นก็อุบาทว์ดาษน้ำครำ
เคยขุดปูดักปลาประสายาก
แค่จะลากรองเท้าสาวทางย่ำ
ยามน้ำฝนปนน้ำนองต้องได้จำ
เคยเหยียบย่ำโคลนท้องนาอุ่นฝ่าเท้า
มันเปลี่ยนไปแล้วหนาชีวาสุข
เหลือแต่มุขต้องทนโศกปนเศร้า
เหลือที่พอซุกหัวนอนร้อนทนเอา
เหลือภาพเก่าประโลมใจ......อยากให้คืน (มาเหมือนเดิม)
เมื่อยังเล็กเห็นรูปเก่าเฝ้าโหยหา
มองทางไหนข้าวสีทองเต็มท้องนา
พอโตมาเรื่องแสนเศร้า....ซื้อเขากิน
ที่นาสวนล้วนของเขาเปลี่ยนเจ้าของ
ทุ่งรวงทองเหลือแต่ฝาสองวาสิ้น
เห็นแต่ตึกกับนภาไร้หน้าดิน
ถนนถิ่นก็อุบาทว์ดาษน้ำครำ
เคยขุดปูดักปลาประสายาก
แค่จะลากรองเท้าสาวทางย่ำ
ยามน้ำฝนปนน้ำนองต้องได้จำ
เคยเหยียบย่ำโคลนท้องนาอุ่นฝ่าเท้า
มันเปลี่ยนไปแล้วหนาชีวาสุข
เหลือแต่มุขต้องทนโศกปนเศร้า
เหลือที่พอซุกหัวนอนร้อนทนเอา
เหลือภาพเก่าประโลมใจ......อยากให้คืน (มาเหมือนเดิม)
บารมี มีเมื่อใช้ นอกทาง
ค่อยเสื่อมลงท่ามกลาง ก่นก้อง
เสียงกระหึ่มมิจาง ยิ่งสาป แช่งนา
กาลผ่านสันดานฟ้อง หมดสิ้น ศักดิ์ศรี
(nana_tij)
ผมเห็นโคลงสี่สุภาพแต่งได้เพราะดี เลยเอามาลง
เนื้อหาก็นับว่าน่าสนใจ เชิญอ่านดู
facebook.com/royalworldthai
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar