ขุนเขาบอก : กลับสู่นคร ฤาละครใกล้ลาโรง.....นรกสวรรค์ ห่างกันแค่เสี้ยว ผีห่าตนเดียว เสียวทั่วขุมขน เอาปืนมาจี้ กดขี่ประชาชน แค่เพียงเหตุผล คนไม่สนเทวดา เทวดาเทวดี มีที่ไหนกัน ที่เห็นอยู่นั้น ภาพเขียนข้างฝา จิตกรไทย เขียนให้วัดวา ประดับข้างฝา เทวดาอวยพร.......

  ซาตานกำลังนั่งรอ พระยายม ฯ

ขุนเขาบอก :

กลับสู่นคร ฤาละครใกล้ลาโรง.....

ลุ่มเจ้าพระยา ธาราไหลล่อง
แบ่งแผ่นดินทอง สองฝั่งน้ำสาย
ชีพชนบนฝั่ง หลังฝนทะลาย
เมฆหมอกสลาย สายน้ำสีทอง

เมืองแมนแดนฟ้า เทวาประทาน
อดีตกาล เปรียบบ้านไทผอง
สองฝั่งนที ทุกชีวีปรองดอง
ประดุจพี่น้อง ท้องแม่เดียวกัน

ผีห่าซาตาน ผ่านพระยาสาย
บ้านเมืองฉิบหาย กลายจากสวรรค์
กฎุมพีกินแรง แบ่งชนประจัน
ยกพวกโรมรัน เลื่อนลั่นพสุธา

ทั้งมอทั้งมาบ สาบสิ้นกลิ่นผี
ทั่วผืนธรณี ทุกที่มีปัญหา
ผีห่าซาตาน บริวารเทวา
ร่วมศักดินา ปล้นฆ่าประชาชน

นรกสวรรค์ ห่างกันแค่เสี้ยว
ผีห่าตนเดียว เสียวทั่วขุมขน
เอาปืนมาจี้ กดขี่ประชาชน
แค่เพียงเหตุผล คนไม่สนเทวดา

เทวดาเทวดี มีที่ไหนกัน
ที่เห็นอยู่นั้น ภาพเขียนข้างฝา
จิตกรไทย เขียนให้วัดวา
ประดับข้างฝา เทวดาอวยพร

เป็นเยี่ยงไรต่อ หนอเจ้าพระยา
เป็นดั่งสายตา ฤาข้าสังหรณ์
บุรุษสตรี เรืองฤทธีทิฆัมพร
กลับสู่นคร ฤาละครใกล้ลาโรง.....

ขุนเขาจากแดนไกล,

...............................

ถ้าครานี้ ลาแล้ว คงแจวลับ
คงไม่กลับ เคหา มาสุขสรรค์
คงต้องลา พวกพ้อง พี่น้องกัน
ไปสวรรค์ อเวจี ดีสมใจ

ได้มาอยู่ เมืองมนุษย์ สุดงี่เง่า
ให้ร้อนเร่า เฝ้าแต่แบก แอกอาถรรพ์
อยู่มานาน จนรากงอก ดอกแบะบาน
น่าสงสาร ยังต้องทุกข์ ถูกนินทา

สู้อุตส่าห์ แสร้งทำดี ไม่มีเว้น
แต่พวกเวร ยังจับได้ ให้ขายหน้า
อย่างนี้ต้อง แกล้งให้ป่วย ซวยนานา
สมน้ำหน้า ไม่เชื่อตู ผู้ทรงธรรม

คงต้องไป เป็นคู่ อยู่ก็เหงา
เพราะใครเล่า จะเฝ้าไข้ ให้ปรึกษา
ขืนไปเดี่ยว จิตหงุดเงี้ยว เสียวอุรา
เดี๋ยวปะหน้า พญายม จะข่มเอา...ชีวิตเรา มีความตาย เป็นที่สุดรอบ

Equality