บทกวีการเมืองแห่งตอแหลแลนด์
อายุรึก็แก่จนปูนนี้
ลูกเมียก็ไม่มีให้สืบสาย
ยังเล่นลิ้นดิ้นรนกระวนกระวาย
ฟังดูคล้ายจะอยู่ยงคงกระพัน
ไม่สำนึกในคุณของแผ่นดิน
ทั้งที่อยู่ที่กินของใครนั่น
เคยตระหนักบ้างไหมว่าใครกัน
ได้ให้ความสำคัญตลอดมา
วิปริตวิปลาสอนาถหนอ
ไม่เคยพอในอำนาจวาสนา
หลงระเริงในเพลิงแห่งมายา
วัยชราหารู้สึกสำนึกตน
วิปลาสวิปริตจนจิตตก
สมองสกปรกก็สับสน
คิดว่าไพร่ในประเทศเป็นเศษคน
ประชาชนเป็นเถ้าธุลีดิน
จิตไม่ว่างเวียนวนจะปล้นชาติ
เกรงสายใยอำมาตย์จะขาดวิ่น
ความระยำทำมาจนชาชิน
อ้างความดีที่ปลายลิ้นปนน้ำลาย
อายุรึก็แก่จนปูนนี้
ลูกเมียก็ไม่มีให้สืบสาย
ยังจมปลักหมักหมมหล่มอบาย
คิดว่าตัวไม่ตายตลอดกาล
ถุย! ถุย! ถุย! ถุย! ถุย! ถุย! เพครับ
มู่ หลาน
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar