กษัตริย์ภูมิพล กับราชินีสิริกิตต์.ตายแล้วแต่เก็บเป็นความลับไม่ยอมเปิดเผย...?

แถลงการณ์ถึงประชาชนฉบับที่3

เรื่อง:พระอาการประชวรของในหลวงหนักขึ้น
วันที่28สิงหาคม2557                                       _________________

พระ บาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานมาประทับทีโรง พยาบาลศิริราชเพื่อทรงรับการตรวจพระวรกายปกติประจำปีตามแถลงการณ์สำนัก พระราชวังฉบับที่1เมื่อวันที่6สิงหาคม นี้ซึ่งข้าพเจ้าได้ทราบความจริงพระอาการของพระองค์ว่าพระองค์ทรงพระประชวร หนักไม่สามารถจะเสวยพระกระยาหารได้และเห็นว่าเรื่องพระพลานามัยของพระองค์ เป็นความสำคัญอย่างยิ่งที่เกี่ยวกับความมั่นคงของรัฐและความห่วงใยที่ พสกนิกรมีต่อพระองค์ซึ่งคณะองคมนตรีและคณะแพทย์ที่ถวายการรักษาควรจะได้บอก ความจริงต่อประชาชนด้วยเหตุนี้เมื่อข้าพเจ้าได้รู้ความจริงและด้วยสำนึกใน หน้าที่ที่พร้อมจะถวายชีวิตในฐานะข้ารองพระบาทจึงได้นำความจริงมาเปิดเผยดัง ปรากฎในแถลงการณ์ถึงประชาชนฉบับที่1และ2และ ในที่สุดคณะแพทย์ก็จำนนต่อหลักฐานโดยยอมรับว่าพระองค์ไม่สามารถที่จะเสวยพระ กระยาหารตามปกติได้แล้วจริงตามแถลงการณ์ของสำนักพระราชวังฉบับที่2แต่ ยังปกปิดความจริงจนถึงวันนี้ว่าเป็นเรื่องปกติอีกทั้งๆที่พระองค์ต้องประทับ อยู่ที่ศิริราชนานเกือบหนึ่งดือนแล้วซึ่งเกินเวลากว่าเหตุผลที่จะอ้างได้ว่า เป็นการตรวจปกติประจำปี

               

     ข้าพเจ้า ขอรายงานให้พสกนิกรผู้จงรักภักดีได้ทราบความจริงเกี่ยวกับพระอาการของ พระองค์ว่าขณะนี้ยังไม่ดีขึ้นและทุกครั้งที่เสวยจะเกิดการอาเจียรจนต้องให้ อาหารทางสายยางและขณะนี้พระอาการหนักขึ้นถึงขั้นต้องเจาะพระนาพี(ท้อง)แล้ว แต่ก็ยังไม่มีการแถลงการณ์ให้ประชาชนทราบโดยไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะเหตุใด?

จึงเรียนมาถึงพี่น้องประชาชนเพื่อทราบและขอเชิญชวนร่วมกันถวายพระพร ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

นายประเทือง เกียรติราช

ขุนเขาบอก :เรื่องของความลับ ........

อันความลับ ย่อมคงเป็น ความลับ
ชีวิตหลายคนแม้ลาลับ ก็ยังกำความลึกลับ
คนหลายคน มีผู้คน โค้งคำนับ
มีทั้งกำความลับ แลความลับเป็นของตน

คนหลายคน ตกตายไป พร้อมความลับ
แต่มีคนเอาความลับ มาลวงลับให้สับสน
อันความลับ หากล่วงลับ ไปกับคน
ลับมลายไปกับตน ไม่มีคนมาประจาน

ความเป็นตาย ไฉนกลาย เป็นความลับ
ให้ความตายเป็นสำรับ พร้อมสำทับให้อาหาร
ยื่นความตาย สำรับร้าย ให้รับทาน
เกรงความลับจักเบ่งบาน จึงให้ทานเป็นความตาย

เกรงผู้ร้าย จะยอมคาย ความลึกลับ
ให้จางวางออกหมายจับ เกรงความลับพาฉิบอ๋าย
บวชเป็นสงฆ์ กลัวปลิดปลง ความลับคาย
กว่ารู้ตัวก็คงสาย พบความตายยามสึกลา

เทพเทวา ฟ้าดิน เป็นพยาน
แม้นข้าถูกประหาร ความลับราญอย่าเรียกหา
ศิโรราบ พร้อมกราบกราน ท่านเทวา
สิงสถิตเหนือนภา ความลับฟ้าย่อมยืนยง

จนสุดท้าย ก็ยังกลาย เป็นความลับ
ที่เล่ามาให้สดับ เป็นความลับของอาก๋ง(พ่อของพ่อ)
อาทิตย์ลา พร้อมแผ่นฟ้า อัศดง
ความลึกลับของอาก๋ง ยังอยู่ยง “นิรันดร์กาล”.......    

ขุนเขาจากแดนไกล

...........................................