ขุนเขาบอก
สังคมทราม..ลามด้วยจิต..ริษยา
แอบอ้างฟ้า..มาปลอบปลุก..ทุกสมัย
ไพร่ขี้ข้า..หน้าอดสู..อยู่ร่ำไป
เป็นขี้ไคล..อยู่ใต้ตีน..แผ่นดินมาร
กาลเลื่อนไหล..ไม่เคยสร้าง..หนทางไพร่
ถูกอีไอ้..ไล่เยี่ยงสัตว์..ประหัตประหาร
ถูกยัดเยียด..ความเกลียดชัง..ประดั่งมาร
จากคนพาล..ศักดินา..ฟ้าเป็นใจ
ก้มหน้าแนบ..แทบติดดิน..เจียนสิ้นชาติ
แส้อำมาตย์..ฟาดกลางหลัง..ตั้งแต่ไหน
แอบมองฟ้า..ฟ้ามีรับ..กลับเป็นไป
อธิปไตย..ไทยล้ำลึก..ดึกดำบรรพ์
กลียุค..ทุกสมัย..ใครผู้เริ่ม
ใครฮึกเหิม..เติมเชื้อไฟ..ให้ความฝัน
ป้องไอ้อี..ให้มีฤทธิ์..สิทธิ์เหนือกัน
ทุกเมื่อวัน..มันกำเริบ..มันเติบโต
ยุติธรรม..ยิ่งซ้ำร้าย..กลายเป็นทาส
ทำลายชาติ..ตัดสินความ..ตามโมโห
คุกเข่าราบ..กราบอำมาตย์..ตวาดโว
หยิ่งยโส..เป็นโคควาย..ทำลายคน
ขุนศึกเล่า..เจ้าแค่ลา..เข่นฆ่าไพร่
แทนมือไม้..ใครคนสั่ง..ยังล่องหน
คณาจารย์..นักวิชา..ปัญญาชน
ยังเหยียดคน..ยังปล้นไทย..ใครบัญชา
ไฟกองใหญ่..ยังไหม้เมือง..เหลืองยังเข็ม
ธรรมนูญเล่ม..ทรราช..สร้างปัญหา
ธรรมนูญไทย..ยังใส่นวม..สรวมชฎา
ข้อกล่าวหา..ยังรุนแรง..ยังแบ่งคน
บทสุดท้าย..ตายคือชาติ..อำมาตย์เอ๋ย
สุขเสบย..คือเทวา..น่าฉงน
อภิสิทธิ์..ผิดมนุษย์..ปุถุชน
อิทธิพล..หรือศรัทธา..ฤางมงาย…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar