ที่มา เฟซบุ๊ค สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล
ผมเห็นใจ คุณยิ่งลักษณ์(ทักษิณ), เห็นใจ นักการเมืองเพื่อไทย นะ
แต่คนที่ผมเห็นใจยิ่งกว่า คือคนทีตาย บาดเจ็บ พิการ ติดคุก
และผมเห็นว่า ก่อนที่ใครจะรีบพูดเรือ่ง "ต้องประคับประคองรัฐบาลให้อยู่รอดก่อน" "ต้องแก้ปัญหาปากท้องเศรษฐกิจก่อน" "ต้อง ..." ฯลฯ
โปรดหยุดคิดสักนิด ถึงชีวิต (ของคนตาย) ความเป็นอยู่ (ของคนเจ็บพิการ) และอิสรภาพ (ของคนติดคุก) ...
ผมยังเห็นว่า สิ่งเหล่านี้ มีค่าและสำคัญยิ่งกว่าอย่างเทียบกันไม่ได้ กับความอยู่รอดปลอดภัยของนักการเมือง-รัฐบาล
....
ถ้าพูดแบบไม่เกรงใจ ความรู้สึกของผมคือ การเมืองระดับการตั้งรัฐบาล และสิ่งที่ดูเหมือนรัฐบาลจะทำ (ที่พูดๆกันเรื่อง "ปากท้อง เศรษฐกิจ" อะไรแบบนั้น) เมื่อเทียบกับ ความสูญเสีย-การเสียสละ (90 กว่าศพ หลายพันพิการ) ต้องบอกว่า "ห่างกัน" เยอะมาก
หรือพูดแบบภาษาการค้าแบบไม่เกรงใจคือ เป็นการ "ลงทุน" ที่ "ไม่คุ้ม" หรือ "ขาดทุน" อย่างย่อยยับมหาศาล
- จะมีการปลดนายทหาร และปฏิรูปกองทัพหรือไม่ (ตอบ: คงไม่)
- จะมีการปฏิรูประบบตุลาการ ศาล หรือไม่ (ตอบ: คงไม่)
- จะมีการทำอะไรกับปัญหาองคมนตรี และในที่สุด คือ ปัญหาสถานะ/อำนาจ ของสถาบันฯ ในลักษณะปฏิรูป ให้เป็นประชาธิปไตย หรือไม่ (ตอบ: ฝันไปก่อน)
สรุป: ร่วมร้อยชีวิต และอีกนับพันที่พิการ เป็น อะไรที่น่าเสียดาย และ "ไม่คุ้ม" อย่างยิ่ง
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar