เมืองไทยที่พวกเขาต้องการให้เป็นคือเมืองไทยที่ห้ามคนไทยคิดสร้างสรรค์

 

จำ สภาพของเมืองไทยยุคเผด็จการเต็มรูปแบบกันได้บ้างไหม วันนี้พวกเขาต้องการให้เมืองไทยเป็นแบบนั้นอีกครั้ง เพราะมันเป็นช่วงที่เขามี่ความสุข ไม่ต้องกังวลกับความเห็นต่างต่ออนาคตของคนไทยและเมืองไทยจากเสียงเรียกร้อง ของประชาชน
เมืองไทยที่พวกเขาต้องการให้เป็นคือเมืองไทยที่ห้ามคนไทยคิดสร้างสรรค์ที่จะ นำความสำเร็จมาสู่ตนเองด้วยวิถีทางที่เลือกได้เอง คนไทยต้องทำตามที่พวกเขาสั่ง ห้ามถาม ห้ามคิดเรื่องของส่วนรวม คิดกันได้แค่จะทำอย่างไรให้วันนี้พรุ่งนี้มีชีวิตอยู่ได้ ให้มันลำบากยากแค้นเข้าไว้ จะได้ไม่ฟุ้งซ่านในความเห็นของพวกเขา เพราะถ้ารู้จักคิดต่างขึ้นมาเมื่อใด พวกเขาจะกดขี่เราไม่ได้
เมืองไทยที่พวกเขาต้องการให้เป็นคือเมืองไทยที่ผู้คนไม่กล้าพูดอะไรกลัว โอษฐภัย หวาดผวาว่าจะพูดไม่เข้าหูพวกเขา เดี๋ยวโดนตำรวจจับ เดี๋ยวโดนทหารอุ้ม เดี๋ยวโดนนั่นโดนนี่ จะทำอะไรก็มีคำขู่ว่าระวัง ม. 17 ที่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็น ม.44 แทน
เมืองไทยที่พวกเขาต้องการคือเมืองไทยที่บรรดาข้าราชการทั้งหลายที่เป็นมือ เท้าของเขาใหญ่สุด อำนาจมากสุด และจะทำชั่วอย่างไรก็ได้ เพราะตนเองเส้นใหญ่มียศถาบรรดาศักดิ์ ทำงานไม่เป็นก็ได้ แต่ขอให้ประจบสอพลอนายเก่งก็แล้วกัน พวกทำงานเก่งก็ทำงานกันไป แต่ไม่มีวันได้เป็นใหญ่ มีหน้าที่ทำงานงก ๆ ให้พวกใกล้ชิดเจ้านายเอาไปใช้ประโยชน์ส่วนตัว อ้างว่าเป็นผลงานที่พวกนั้นมันทำ และพวกมันคือคนที่จะได้หัวคิว ได้เงินใต้โต๊ะ ได้โกงงบประมาณ เอามาให้ทานคนทำงานนิดหน่อย เพื่อเลี้ยงเอาไว้ทำงานให้ตัวพวกมัน
เมืองไทยที่เขาต้องการให้เป็นคือเมืองไทยที่คนไทยแบ่งเป็นพวกเจ้านายกับพวก ขี้ข้าชัดเจน ถ้าโคตรเง่าแกไม่มีเงินทอง ยศถาบรรดาศักดิ์ ก็จงดิ้นรนหาเลี้ยงชีพมาเสียภาษีมหาโหดให้พวกเขาถลุงใช้ส่วนตัวกันไป เพราะพวกเขาโชคดีมีศรีศักดิ์ เขาจึงไม่ต้องทำมาหากิน ขี้ข้านั้นต้องทำงาน จะใช้แรงกายหรือแรงสมองก็ก้มหน้าก้มตาก้มหัวทำกันไป เรื่องบ้านเมืองไม่ใช่หน้าที่ของแก พวกฉันเท่านั้นที่จะจัดการ เหมือนไอ้หางแถวตัวหนึ่งที่วันนี้ได้เป็นใหญ่เพราะเชื่อสายเก่า ทั้ง ๆ ที่คนทั้งกระทรวงเขาบอกว่าไม่มีฝีมืออะไรเลย ทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ แต่วันนี้มันได้ตำแหน่งใหญ่โต เพราะเจ้านายมันส่งมาให้กดหัวประชาชนให้ได้
แต่จะบอกว่าพวกขี้ข้าชาวไทยวันนี้มันไม่ยอมง่าย ๆ หรอก รอดูไปก็แล้วกัน

Les Miserable,