กระเจิงป่า “ประชาธิปไตย”........

ขุนเขาบอก:

กระเจิงป่า “ประชาธิปไตย”........

ค่ำคืนไร้ดาว. น้ำค้างพราว. ฟ้าหม่น
หลั่งอุทก  อัสสุชล. เสรีชน  เสื่อมสลาย
ธรณี  ร่ำกันแสง. อาญาแรง  ทิ่มแทงกาย
ค่าของคน  โดนทำลาย. เพียงสิ่งหมาย “คือศรัทธา”

ศรัทธาเขา  เอามาอ้าง. พระผู้สร้าง  ผู้สูงส่ง
แม้นใครหยาม  ความมั่นคง. ชีพปลิดปลง  โดยข้อหา
ปาฏิหาริย์  แห่งกฎหมาย. ดั่งพิษร้าย  กรายนรา
โจรแต่งตั้ง  นั่งนครา. ทั้งพารา  ดั่งห่าลง

ตะวันรอ  ไม่ยอแสง. สีเหลืองแดง  ยังแบ่งข้าง
หนึ่งนรา  ตาสว่าง.  อีกหนึ่งข้าง  ยังไหลหลง
ปฎิรูป  ดั่งธูปใหม้. เสรีไทย  ไม่มั่นคง
ประชาธิปไตย  ไม่ยืนยง. อานิสงค์  ลงที่ใคร

คะนึงนาง  ที่ร้างบ้าน. ชาตรีชาญ  ระรานรบ
จ้องประยุทธ์  ชุดนักรบ. หวังสยบ  ความพิสมัย
เป็นชายชาญ  ระรานหญิง. สงบนิ่ง  ประชาธิปไตย
ฟ้าสีทอง  ผ่องอำไพ. ลิบๆใกล  ไม่รุ่งเรือง

มองฟ้าหม่น  ระคนเศร้า. สิทธิ์ของเรา  เขาละเมิด 
เอื้อนายทุน  เป็นหุ่นเชิด. แสนประเสริฐ  คือสีเหลือง
สีหนึ่งเห็น  เป็นพระเจ้า. สีอื่นเล่า  ว่าเผาเมือง
ยุติธรรม  ยังลำเอียง.  มีค่าเพี้ยง  เบื้องบาทา

น้ำค้างพราว  หนาวสะท้าน. ลับกับกาล  คือสันติ
ไร้ความสุข  ทุกกรณี. สิทธิ์เสรี  ไม่ต้องหา
อารัมภบท  จนหมดเปลือก. ไร้ทางเลือก  หนอประชา
ดั่งกวางทอง  ต้องศาสตรา. กระเจิงป่า “ประชาธิปไตย”........