๙ ชั่วโคตร์ ๙ มิถุนา ๙ ฆ่า ๘ คือวัฏฏะจักร์แห่งราชวงค์ปีศาจ หลังจากในหลวงอานันทมหิดลถูกลอบปลงพระชนม์ เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๙ น้องชายก็ได้ขึ้นครองราชย์แทน รัฐธรรมนูญที่เป็นประชาธิปไตยที่สุดที่พระราชทานโดย ร ๘ เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ โดยให้กษัตริย์อยู่ใต้รัฐธรรมนูญ แต่ได้ถูกโค่นล้มลงเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๐ รัฐธรรมนูญเผด็จการก็ได้สถาปนาขึ้นใหม่โดยให้กษัตริย์อยู่เหนือรัฐธรรมนูญ หลังจากนั้นความขัดแย้งในสังคมไทยก็ได้เกิดขึ้นระหว่างฝ่ายศักดินาและพวก อนุรักษ์นิยมขวาจัด กับฝ่ายพลังประชาธิปไตย เรื่องคดีสวรรค์คตของ ร ๘กษัตริย์ภูมิพล จะทำทุกอย่างเพิ่อปกปิดความลับอันขมขื่นนี้ไว้กับตัวเองจนวันตายและจะไม่ยอมลงจากบัลลังก์อย่างเด็ดขาด นี่คือสาเหตุที่กษัตริย์และราชวงค์ไม่ยอมให้ประชาชนมีประชาธิปไตยโดยเฉพาะ ม ๑๑๒ แก้ไม่ได้ จึงให้ตำรวจทหารปราบปรามฆ่านักศึกษา ประชาชน มาไม่รู้จักจบสิ้น เพราะกลัวความลับของตนเองจะถูกเปิดเผย ตราบใดที่ยังมีราชวงค์อำมหิตนี้อยู่ประชาชนก็จะถูกฆ่าเพื่อสังเวยจอมมาร ตลอดไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด..... ขอถามว่าจะต้องมีการตั้งและเลิกเวทีกันอีกกี่ครั้ง ?
เกมส์จบแล้ว....เก็บเวที (เวทีแห่งนี้ไม่มีพี่เลี้ยง)เวทีงามจรัสฟ้า.....เรืองรอง
อวดแต่งคนพิศมอง......ท่วมท้น
น้ำตาเพื่อนเจิ่งนอง......เจ็บลึก
อยากหลบไปให้พ้น......เข็ดแล้วคำคน
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ.....ช่างพอเหมาะ สราญรื่น
ลืมแล้ว ภาพล้มครืน.....โปรยยาหอม อิ่มสุขใจ
เลือดเพื่อน เคยรินหยด.....ลืมให้หมด ใครหน้าไหน
ลืม ลืม ลืมให้ไว.....สไนเปอร์ เจาะร่างชน
ลืมเถิด ใครสั่งฆ่า.....ลืมเวลา ทุกข์หมองหม่น
ลืมซะ ลืมทุกคน.....ลืมหยดเลือด และน้ำตา
ผิดพลาด อาจลืมได้ แต่ไม่ใช่ แค่เดินหนี
ต้องจำ ค้ำฤดี ทางเดินนี้ มีขวากหนาม
ต้องเสาะ เลาะทางอื่น ที่ราบรื่น น่าเดินตาม
ทางใด ใจครั่นคร้าม ต้องดูท่า ก่อนหน้าเดิน
บางที่ มีหนามเหน็บ อย่าทนเจ็บ เล็บขบเพลิน
ต้องหา ทางจำเริญ เชิญตัดทิ้ง อย่านิ่งไว้
ชีวิต เป็นของเรา จะมัวเศร้า เฉาอยู่ใย
ปัญหา อาจแก้ได้ ขอเพียงรู้ สู้กับมัน
ยืมจมูก คนหายใจ ต้องทนได้ อย่าหุนหัน
ทำเอง บรรเลงกัน ต้องสรรให้ ได้ครบวง
ที่แท้ ภาพมายา.....เกมส์จบแล้ว เก็บเวที
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๑๒ ก.พ.๕๕