ประเทศ Ku มี :คอลัมน์ ใบตองแห้ง

วันที่ 26 ตุลาคม 2561 - 18:28 น.

ประเทศ Ku มี :ใบตองแห้ง

ปู่ดอน ปรมัตถ์วินัย พูดถึงกรณี ผบ.ทบ.ไม่รับประกันจะไม่เกิดรัฐประหาร ว่ากระทรวงการต่างประเทศคงไม่ต้องชี้แจงอะไร ต่างชาติทราบดี ไม่ใช่เรื่องใหม่ รัฐประหารมีมาทุกยุคทุกสมัย ถ้าบ้านเมืองสงบ ก็ไม่มีรัฐประหาร
ไม่รู้ปู่ดอนได้ดู MV เพลงแร็ป “ประเทศกูมี” แล้วหรือยัง น่าเปิดดูบ้าง จะได้ตอบเป็นภาษาแร็ปว่า รัฐประหารคือสิ่งที่ประเทศ Ku มี แถมยังเป็นสิ่งที่ประเทศ Ku ภาคภูมิใจ รัฐประหารคือวิธีแก้ปัญหาแบบไทยๆ ไม่สงบก็ทำรัฐประหาร พูดอย่างนี้ไม่ผิด ใครจะเอาผิดถือว่าแจ้งความเท็จ
coup d’état เป็นภาษาฝรั่งเศส แต่รัฐประหารกลายเป็นประเพณีการปกครองประจำประเทศไทย จนพูดได้ว่า “ประเทศกูมีรัฐประหาร” เหนือชาติใดในโลก เพราะเขาเลิกกันหมดแล้ว แต่ประเทศ Ku อยู่ได้เกิน 4ปี

“ประเทศที่มีกฎหมายแต่ใช้ปืนล้มกระดาน ประเทศที่คนยังสุขสำราญแต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา”
coup d’état ไม่เพียงผสมกลมกลืนกับศีลธรรมจรรยาแบบไทยๆ หากยังเข้ากันได้ดีกับวัฒนธรรมบริโภคนิยม การตลาด CSR สังคมดราม่า กระทั่งเป็นลุงดิจิทัลได้
พูดอีกอย่าง รัฐประหารใช้ต้นทุนความเบาปัญญาของสังคมไทย ทั้งที่มีมาแต่ดั้งเดิม และที่เพิ่มพูนโดยสังคมบริโภคฉาบฉวย เฮโลสาระพา ตามสื่อโฆษณา ตามกระแส ตามดาราเซเลบส์ และเน็ตไอดอล
ปัดโธ่ แค่โพสต์ข้อความทื่อๆ ว่ารักชาติเท่าชีวิต ก็แห่ตื้นตันน้ำตาไหล ไม่ใช่พวกโตมากับละครหลังข่าว โฆษณาฟาสต์ฟู้ด จะเชื่อง่ายปานนั้นเรอะ

ไม่ใช่คนไทยไม่มีความคิด แต่ประเทศนี้คนมีความคิดต้องแกล้งหลับ หรืออยู่เฉยๆ คนไทยโตมาโดยถูกอบรมบ่มสอนให้ “อยู่เป็น” ใต้อำนาจ ตั้งแต่อำนาจครู ถึงอำนาจรัฐ มีความคิดของตัวเองได้ แต่ต้องรู้จักท่องอาขยาน อย่าต่อต้าน ไม่งั้นจะถูก “แจกเก้าอี้” ใช้ใจกลางกรุงเป็นทุ่งสังหาร ตั้งแต่ 6 ตุลาถึงพฤษภา 53 ไม่มีวันได้รับความยุติธรรม เพื่อให้หลาบจำ ทีหลังอย่าหือ

อย่างไรก็ดี รัฐประหาร คสช. ได้ใช้ต้นทุนของสังคมศีลธรรมบริโภคไปจนจะหมดสิ้นแล้ว ข้ออ้างความดี อ้างกฎหมาย ธรรมาภิบาล หิริโอตตัปปะ ฯลฯ ย้อนแย้งเป็นตรรกะวิบัติ ความเป็นจริงที่อยู่ได้ 4 ปี (แล้วนะ) ก็คือคนไม่เห็นทางออก ไม่อยากเดือดร้อน และต้องทำมาหากิน

ตรรกะวิบัติที่สะท้อนใน “ประเทศกูมี” ถือเป็นเอกลักษณ์ ประเทศอื่นไม่มี หรือมีบางอย่าง แต่ประเทศนี้มีทุกอย่าง ยกเว้นสามัญสำนึก
ประเทศที่พล่ามศีลธรรม ประเทศที่กฎหมายไม่สู้พระธรรม ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพลบ ประเทศที่กฎยืดได้ ประเทศที่คนแสร้งพูดจงทำดี ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่ ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่ ประเทศที่คนมีความคิดต้องแสร้งว่าหลับอยู่ ประเทศที่บอกให้อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากนอนเรือนจำ ประเทศที่เสรีที่บอกว่า Ku เลือกได้ แต่เลือกนายกฯ ต้องให้ทหารมาเลือกให้ ฯลฯ
ซึ่งคนฟังเติมได้ยาวเหยียด เช่น ประเทศที่ลุงรักหมาแต่ต้องล่ามเชือกไว้ ประเทศที่มีคนป่วยมากมาย แต่ยกตนเป็นคนดี ไล่สั่งสอนคนอื่น ประเทศที่ใครทนฟังเสียงระฆังกลางดึกไม่ได้ ก็กลายเป็นเปรตกับหมา ประเทศที่คลั่งเพราะสงสัยคนฆ่าแมวควักไส้ แต่ไม่สงสัยกระสุนจริงฆ่าคน ประเทศที่ประกาศสิทธิมนุษยชนเป็นวาระแห่งชาติ แต่ทหารจับคนไปขังได้ไม่ต้องขอหมายศาล ประเทศที่ซื้อไม้ล้างป่าช้า ด้วยความศรัทธาเหมือนพระเครื่อง ประเทศที่ควักปืนขู่คู่กรณีไม่ผิดวินัย เพราะนอกเวลาราชการ ประเทศที่นักบินปกป้องสิทธิอันชอบธรรม โดยเอาผู้โดยสารเป็นตัวประกัน ประเทศที่อำนวยความยุติธรรม ด้วยการให้เบี้ยประชุม ฯลฯ

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าระบอบ คสช.จะอยู่ยั้งยืนยงอีกนานเท่าไหร่ ประเทศนี้จะมีรัฐประหารอีกไหม เพราะคนไทยหยวนยอม เอาประโยชน์เฉพาะหน้าไว้ก่อน ต้องการความสงบ อยากทำมาหากิน ทั้งๆ ที่ฝืดเคือง ยางพาราสามกิโลร้อย ก็อาจจะยอมให้สืบทอดอำนาจ ดีกว่าให้พรรคฝ่ายประชาธิปไตยได้เสียงข้างมาก ต้องตั้งรัฐบาลเสียงข้างน้อย เดี๋ยวบ้านเมืองวุ่นวายอีก ก็อยู่ในหม้อต้มต่อไปดีกว่า
แต่ที่แน่ๆ เมื่อไร้ตรรกะเหตุผล ศีลธรรม ความเชื่อถือ ความศรัทธาต่างๆ ก็ล่มสลาย ทุกคนรู้แก่ใจว่าประเทศนี้อำนาจเป็นใหญ่ ต้องยอมตาม หรือเข้าหาอำนาจได้ยิ่งมีประโยชน์ ไม่ว่าอำนาจปืน อำนาจกฎหมาย ประเทศนี้ไม่ต้องมีหลักเกณฑ์การอยู่ร่วมกัน เอาอำนาจชี้ขาด เอาประโยชน์ไว้ก่อนเป็นสำคัญ แต่ปากต้องยกย่องความดีงาม เพราะขายได้

ย้อนแย้งขนาดนี้ ประเทศ Ku จะมีอนาคตอย่างไร ก็ไม่รู้เหมือนกัน