สักวัน...

ขุนเขาบอก:

สักวัน...

สะดุ้งเฮือก ยะเยือกหนาว. ฟ้าไร้ดาว ไม่พราวแสง
นางไกล ไม่สำแดง. ทุกหนแห่ง แสวงหา
ยุติธรรม อำมหิต. เขียนลิขิต นงพะงา
อุปถัมภ์ ค้ำชาวนา. อนงค์ล้า อาญาแรง

อนงค์นาม งามคนชม. สุดขื่นขม พนมกราบ
สั่งคดี ตีกระหนาบ. หวังกำหราบ มิทอแสง
รุ่มจิต ริษยา. ออกหมายล่า นารีแดง
ผืนนา ถ้าจะแล้ง. รสข้าวแปร่ง แล้งใจคน

ชนหนึ่ง ถึงความผิด. ชนหนึ่งผิด มิดกฎหมาย
ตราชั่ง มิยั้งอาย. เอนเอียงหมาย ขยายผล
ฆ่าคน กลับพ้นผิด. ช่วยชีวิต. ผิดทุกคน
องค์เทพ เสพสุคนธ์. นราชน เสพสุบิน

ความฝัน นั้นมิกล้า. สิเหน่หา ไม่กล้าฝัน
ชั้นชน คนเทียมกัน. นรานั่น ฝันถวิล
เท่าเทียม เหนียมจะให้. นารีไซร์ ไร้แผ่นดิน
กราบเท้า เจ้าแผ่นดิน. ขจัดสิ้น ภยันตราย

เผด็จการ ซ่านทุกแห่ง. ไล่ล่าแรง. สีแดงหมอง
เหตุไฉน ไม่ปรองดอง. หวังเลือดนอง ระส่ำระสาย
อ้างถึง หนึ่งนารี. บัดนี้มี ภัยกร่ำกราย
นั่นฤา คือจุดหมาย. หวังมลาย สลายแดง

เถียงนา. ยามหน้าฝน. น้ำท่วมท้น ไร้รวงข้าว
ฟ้าใหม่ ไร้แสงดาว. สตรีสาว ต้องเข็มแข็ง
หยัดตรง ดั่งปลายทวน. ต้านลมหวน อย่างแข็งแรง
สุริยัน ย่อมทอแสง. สายลมแรง ย่อมผ่อนคลาย.....สักวัน...