เทวดาเอ๋ย..เจ้าเคยทำผิดไหม….. ไม่เคย The King can do no wrong ยิงพี่ชายตายคามือก็ไม่ผิด เพราะมีศาลตาบอดคุ้มครอง กฏหมายเขียนขึ้นเพื่อปกป้องเทวดาตาบอดและครอบครัวและพวกขี้ข้ารับใช้โจรตาเดียว .....เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้ตนเองกลายเป็นฆาตกรฆ่าคน...

ขุนเขาบอก :
เทวดาเอ๋ย..เจ้าเคยทำผิดไหม…..
 
ในเมื่อกฎหมาย...มันกลายเป็นกฎหมา
มันไร้ราคา...บังคับหมายังไม่ได้
มีหมาสองตัว...มันไม่กลัวกฎหมายไทย
เห่าหอนกันอยู่ได้...กฎหมาไทยไร้ราคา
 
มีหมาไม่ดี...ต้องตีมันให้เข็ด
ตีให้เยี่ยวเล็ด...ชอบมดเท็จแบบหมาหมา
หมาโรงลิเก...ไอ้หมาเทวดา
ติดเชื้อหมาบ้า...กัดไม่เลือกหน้าเลือกคน
 
หมาในร่างคน...อิทธิพลล้นประเทศ
หาเลยหาเศษ...ไม่มีเหตุไม่มีผล
ไม่ยอมรับข้อกล่าวหา...ไอ้หมาบ้าสั่งฆ่าคน
ข้อกฎหมาเลยสับสน...สั่งฆ่าคนไม่ยอมเซนต์
 
เขียนไม่เป็นเซนต์ไม่ได้...กฎหมายไทยไร้ความหมาย
จักงัดง้างกันให้ตาย...ก็อย่าหมายจักได้เห็น
ข้าไม่ผิดอภิสิทธิ์ชน...ข้าไม่สนข้าไม่เซนต์
พิมพ์นิ้วมือไม่ให้เห็น...กูไม่เซนต์มึงจะทำไม
 
กฎหมายไทยเป็นใบ้บอด...กฎหมาสอดคนประสาน
ใช้กฎหมู่เป็นสันดาน...โง่ดักดานกันถึงไหน
คงถึงวันจักสิ้นชาติ...ถูกผูกขาดอำมาตย์ไทย
มันปล้นคนมันปล้นไทย...ตรากฎใหม่ “ไพร่ใต้ตีน “
 
บทสุดท้ายกลายเป็นหมา...ใหญ่คับฟ้าประชาธิเปรต
ประชากรค่อนประเทศ...ถูกพรรคเปรตสาบเป็นหิน
ล้านเสียงไพร่ไม่รับฟัง...หนึ่งคนสั่งกลับได้ยิน
อนาถหนอธรณิน...ฝุ่นใต้ตีน “ อหังการ “......เทวดาเอ๋ย..เจ้าเคยทำผิดไหม…..