ฉากสุดท้ายของ" เหี้ยหง่อยอำมหิตสี่ขาให้หมาจูง " กำลังจะสิ้นฤทธิ์...
มียศย่อมเสื่อมยศมีลาภย่อมเสื่อมลาภ....เฮ้อ
ปลายเคียวที่เกี่ยวข้าว ...คมของเจ้าเคล้าสนิม
วิไลประไพพิมพ์ ...ขุยสนิมกร่อนเนื้อใน
นาเดียวเคยเกี่ยวรวง ...สังขารล่วงเกี่ยวไม่ไหว
แปลงนาแสนอาลัย ...รวงไสวบัดนี้รวย
ตะวันลงทรงกรดกั้น ...อัศจรรย์กั้นเวหา
ผุดพรายสายธารา ...สังขารข้าเริ่มรารวย
เยื้องกายร่างกายสั่น ...สุริยันกั้นเมฆสวย
จรดลฝนปรายโปรย ...เพื่อหาโหยความภัคดี
เกี่ยวไกวไม่ไหวแล้ว ...เรี่ยวแรงแผ่วแจวไม่ไหว
เรือเลี้ยวเกี่ยวรวงไป ...คะนึงได้ในทฤษฎี
มีเกิดย่อมมีดับ ...อาทิตย์ลับ....รัศมี
ความตายกรายชีวี ...ไพร่ผู้ดีนี้เท่าเทียม
อ่าองค์ทรงเครื่องยศ ...ศรัทธาลดยศเสื่อมถอย
ดั่งไม้ใกล้ฝังลอย ...บุญเหลือน้อยต้องคอยเจียม
เคยมาห้าหกแสน ...บัดนี้แค้นแสนจะเขียม
ฝนพรำนำฝนเทียม ...ใจโหด[xxx]มฝนเทียมคลาย
สุดท้ายสลายรวง ...ปลดโซ่บ่วงรวงข้าวเขียว
ยอมคลายปลายด้ามเคียว ...ดุ่มเดินเดียวอย่างเดียวดาย
ศิโรราบกราบธรณินทร์ ...บุญข้าสิ้นแผ่นดินสลาย
ศรัทธา...ข้ามลาย ...ขอยอมตายเกลือกปฐพี....................มียศย่อมเสื่อมยศมีลาภย่อมเสื่อมลาภ....เฮ้อ
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar