การทำร้ายอาจารย์ วรเจตน์ ไม่ใช่เรื่องอันธพาลแบบธรรมดา หากเป็นเรื่องมีการเมืองอยู่เบื้องหลัง ที่สะท้อนให้เห็นถึงระบอบอันธพาลที่เป็นเจ้าของอำนาจรัฐ ใช้อำนาจเถื่อนทุกรูปแบบกดขี่ห่มเหงรังแกประชาชน ไม่ว่าจะเป็นนักวิชาการหรือบุคคลธรรมดา ถ้ามีแนวคิดที่แตกต่างไปจากเจ้าของอำนาจรัฐแล้วบุคคลเหล่านั้นจะถูกเล่นงานทันที โดยพวกลิ่วล้อสารเลวที่ยอมตัวเป็นขี้ข้าของพวกเผด็จการ เจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่สามารถให้ความคุ้มครองและปกปักรักษาชีวิตของคนในสังคมได้ เพราะเจ้าของอำนาจรัฐที่แท้จริงคือกษัตริย์จอมเผด็จการภูมิพล โดยกษัตริย์ภูมิพลกลัวว่าตัวเองจะหมดอำนาจจึงไม่ยอมให้แก้ไขหรือยกเลิก ม ๑๑๒ คณะนิติราษฎร์ได้เสนอให้แก้ไขรัฐธรรมนูญ โดยให้กษัตริย์อยู่ใต้รัฐธรรมนูญเหมือนรัฐธรรมนูญปี ๒๔๗๕ แต่พวกกษัตริย์นิยมกลับกล่าวหาว่าเป็นการ " ล้มเจ้า " ในประเทศที่มีประชาธิปไตยทุกประเทศ กษัตริย์จะอยู่ใต้รัฐธรรมนูญ เช่นในประเทศ สวีเดน เดนมาร์ค นอรเวย์ แต่กษัตริย์ภูมิพลเป็นผู้นิยมระบอบเผด็จการไม่ต้องการให้ประชาชนมีประชาธิปไตย ไม่ยอมอยู่ใต้รัฐธรรมนูญ ไม่ยอมให้แก้รัฐธรรมนูญ โดยเฉพาะในหมวดที่เกี่ยวข้องกับกษัตริย์ห้ามแตะต้องเด็จขาด เมื่อประชาชนต้องการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง หัวหน้าเผด็จการก็ให้ลูกสมุนอันธพาลออกมาทำร้ายและคุกคามชีวิตประชาชนผู้บริสุทธิ์ แต่ประชาชนจะไม่ยอมจำนนต่อการข่มขู่คุกคามอย่างป่าเถื่อนนี้อีกต่อไปอย่างเด็จขาด พวกเขาจะลุกขึ้นต่อสู้กระชากจอมมารเผด็จการอำมหิตลงจากบัลลังก์ให้ได้ไม่ว่าจะใช้เวลาอีกนานเท่าใดก็ตาม จนกว่าจะได้ประชาธิปไตยที่สมบูรณ์มาสู่ปวงชนชาวไทย