เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......แส้อำมาตย์เมื่อฟาดเปรี้ยง...แตกเป็นเสี่ยงความเป็นไทผ่านกี่ยุคกี่สมัย...ความเป็นไทต้องรอนราญ เปรียบหลังไพร่เป็นผืนนา...เหยียบหลังบ่าหาอาหาร เป็นเยี่ยงนี้กี่กัปกาล...เป็นเครื่องทานเทวดา....ขอปลดบ่วงสรวงสวรรค์...ขอคืนวันสู่ฝันสวย ความเป็นไทใส่พานโปรย...คืนโลกสวยสู่เสรี เพียงแค่นี้สุขีแล้ว...ขอคลาดแคล้วจากมือผี ปลดผืนนาหลังข้าที...หยุดเสียทีเหยียบบ่ายืน....

ขุนเขาบอก :

เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......

แส้อำมาตย์เมื่อฟาดเปรี้ยง...แตกเป็นเสี่ยงความเป็นไท
ผ่านกี่ยุคกี่สมัย...ความเป็นไทต้องรอนราญ
เปรียบหลังไพร่เป็นผืนนา...เหยียบหลังบ่าหาอาหาร
เป็นเยี่ยงนี้กี่กัปกาล...เป็นเครื่องทานเทวดา

บ่าให้นั่งหลังให้เหยียบ...เป็นทำเนียบสู่สวรรค์
ศิโรราบชั่วกัปกัลป์...ไม่มีวันได้สบตา
คุกเข่าราบหมอบกราบแล้ว...ยังไม่แคล้วถูกกล่าวหา
ยอมให้หลังเป็นผืนนา...ยอมให้บ่าเป็นพาไล

กระไรเลยมิเคยซึ้ง...กลับบึ้งตึงไม่ยิ้มหัว
กลับเร้นร่างอำพรางตัว...ปล่อยคนชั่วเข่นฆ่าไท
ไม่ยุยงแต่ส่งเสริม...สร้างเหิมเกริมฤาไฉน
ยอมให้ไทเข่นฆ่าไท...ทนดูได้ไม่สะเทือน

เช่นนี้แล้วไม่แคล้วไท...ศิวิไลซ์อย่าได้หมาย
สงบสุขมิกล้ำกราย...ดั่งมารร้ายมากรายเรือน
เสียงวิหกเสียงนกแสก...กลิ่นธุปแทรกให้หื่นเหียน
กลิ่นความตายมากรายเยือน...ล่วงวันเดือนเหมือนร้อยปี

ขอปลดบ่วงสรวงสวรรค์...ขอคืนวันสู่ฝันสวย
ความเป็นไทใส่พานโปรย...คืนโลกสวยสู่เสรี
เพียงแค่นี้สุขีแล้ว...ขอคลาดแคล้วจากมือผี
ปลดผืนนาหลังข้าที...หยุดเสียทีเหยียบบ่ายืน

สัมปรายภพคงพบสุข...หากปลดทุกข์ประชาหาย
จ้องประจันอันตราย...เจ้าอย่าหมายจักหยัดยืน
คืนเสรีเสียทีเถิด...ยิ้มหัวเถิดจักเกิดผล
โอ้เบื้องฟ้านภาดล...คืนค่าคนให้คนคืน......เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......

โดย แสงตะวัน

ไม่มีเทวดาบนชั้นฟ้า  มีแต่พวกเทวดากาฝากที่ทำนาบนหลังคน พี่น้องชาวไทยทั้งประเทศต้องทนทรมานทำงานเสียภาษีเลี้ยงดูครอบของกษัตริย์ที่เป็นชนชั้นศักดินามาแล้วหลายชั่วโคตร์   มนุษย์พวกนี้คือพวกทำนาบนหลังคนซุปมือเปิบไม่ได้ทำประโยขน์อะไรให้แก่ประเทศชาติ   ไม่ได้ทำการผลิตอะไรให้แก่สังคม   แต่เป็นพวกอภิสิทธิ์ชนที่ปกครองคนในสังคมด้วยระบบเผด็จการที่ล้าหลังและชั่วร้าย  โหดเหี้ยมอำมหิตที่สุด  คอยสูบกินเลือดเนื้อของประชาชนและทรัพยากรของประเทศชาติ กอบโกยเอาผลประโยชน์ ทุกอย่างในสังคมไปเป็นของตัวเองและครอบครัวอย่างไม่มีความพอเพียง   ไม่รู้จักละอายแก่ใจ   ทำตัวเป็นพวกเทวดาอยู่เหนือกฎหมายที่ใครจะแตะต้องไม่ได้...   มีกฎหมาย ม. ๑๑๒ คุ้มครองตนเองและครอบครัว   ใช้กดหัวประชาชนไทยไม่ให้พูดความจริง วิจารณ์กษัตริย์และครอบครัวได้  นอกนั้นยังเขียน ม.๑๑๒ ให้ครอบคลุมไปถึงให้อำนาจแก่เปรม ประธานองคมนตรีด้วย... และได้ขัดขวางไม่ให้ประเทศชาติมีประชาธิปไตย ไม่ให้ประชาชนมีสิทธิและเสรีภาพ  สั่งฆ่าประชาชนที่ออกมาเรียกร้องประชาธิปไตย  เรียกร้องสิทธิเสรีภาพความเป็นธรรมในสังคมอย่างป่าเถื่อนมาเป็นระยะๆ อย่างไม่จบสิ้นจนถึงทุกวันนี้  เพียงเพื่อให้ตนเองและครอบครัวได้เถลิงอำนาจสืบต่อไป  ถึงแม้ว่าตนเองแก่ชราภาพป่วยจนไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้   พูดไม่เป็นภาษาความจำเสื่อม  สมองไม่ทำงาน  พิการ ต้องนั่งบนรถเข็น  แต่ก็ไม่ยอมลงจากอำนาจ   ออกมาบัญชาการให้พวกสมุนรับใช้กลุ่มต่างๆออกมาก่อกวนป่วนบ้านป่วนเมืองขัดขวางไม่ให้   รัฐสภาและรัฐบาล ที่ประชาชนเลือกมาทำหน้าที่บริหารบ้านเมืองได้ตามปรกติอยู่ในเวลานี้   มันไม่ใช่เทวดา หากแต่เป็นหัวหน้าผู้ก่อการร้ายของแผ่นดิน ...ที่คอยล้มล้างรัฐบาลและล้มล้างรัฐสภา เพื่อจะได้มีรัฐบาลของตัวเองที่ตัวเองแต่งตั้งขึ้นมาสำหรับการเปลี่ยนผ่านรัชกาล   โดยจะให้ลูกสาวขึ้นครองราชย์เป็นรัชกาลที่ ๑๐ ... เพราะเป็นห่วงว่าราชวงค์ของตัวเองจะสิ้นสุด    นี่คือความเห็นแก่ตัวของเทวดากำมลอ 

ฉนั้นประชาชนทั้งประเทศจงลุกขึ้นมาปลดปล่อยตัวเองออกจากอุ้งมือของจอมโจรเผด็จการอำมหิตนี้เสียเพื่อสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตย.