เปลือกไผ่ร้าว. เพราะหัวโขน...

ขุนเขาบอก:

เปลือกไผ่ร้าว. เพราะหัวโขน....

ยังอึมครึม กันต่อไป. รอบรรลัย อยู่เบื้องหน้า
ยังหวยให้ อาลัยลา. มกรา ผ่านพ้นไป
ไม่มีน้ำให้รีบตัก. ยังจมปลัก ข้ามสมัย
สยามลา ประชาธิปไตย. ล่วงปีใหม่ ยังไม่ดี

ท้องฟ้าใหม่ ยังไร้ดาว. กลางห้วงหาว ยังไร้แสง
เทพเทวา ยังล้าแรง. ยังอ่อนแสง ไม่สดศรี
อิทธิฤทธิ์ ยังมิดเมี้ยน. ยังผิดเพี้ยน เปลี่ยนปฐพี
ยังเหลื่อมล้ำ ไม่พอดี. ปฐพี ไม่ปรองดอง

ตะวันแดง แสงยังน้อย. ยังรอคอย ฟ้าเปลี่ยนสี
รอเทวา ท่านปราณี. ปฐพี แบ่งเป็นสอง
ฤา ให้รอ จนห้อเลือด. แผ่นดินเดือด เลือดไหลนอง
แค่เริ่มต้น ความปรองดอง. สยดสยอง ขนพองชัน

สะอึกสอื้น ปืนขนาบ. คุกเข่ากราบ ภาพเสมือน
รอความหวัง ยังลางเลือน. ภาพเสมือน เหมือนความฝัน
เกือบสามปี ไม่มีให้. ประชาธิปไตย ของใครกัน
ภาพเสมือน เตือนใจฉัน. ไตรรงค์นั่น มันของใคร

นี่กระไร ไพร่ขี้ข้า. เพียงหมูหมา ฤาไฉน
ถูกเขาคร่า ประชาธิปไตย. เหลาเทพไท้ ไม่สมานฉันท์
ทนระทม จมน้ำคร่ำ. มีผู้นำ  อะไรของมัน
ปากเป็นตูด พูดรำพัน. เฮ้ยนั่นมัน ควายหรือคน

เป็นต้นไผ่ อยู่บนดิน. ไผ่ถวิล อยากเป็นดาว
อิสระสิ้น ดินกับดาว. เปลือกไผ่ร้าว. เพราะหัวโขน
ตัดสินคน บนความเชื่อ. ไม่มีเหลือ ความเป็นคน
คุณก็คน เขาก็คน. ถอดหัวโขน. ก็คนเหมือนกัน........