คนเลือกคนเพื่อปกครองคน.....ใช่เทวานฤมิต....ศักดินามันเลือกข้าง...อ้างสวรรค์ชั้น16 คุ้มครองหัวกลัวสอบตก...แพ้ยาจกคืนหมาหอน หวังเป็นใหญ่ได้ว่าการ...สืบสันดานครองนคร ปล่อยฝูงหมามาเห่าหอน...บรรจถรณ์เทพสะเทือน

ขุนเขาบอก :

คนเลือกคนเพื่อปกครองคน.....

เสียงผู้คนร่ำลือกัน...เมืองแห่งนั้นเทพสถิต
เมืองเทวานฤมิต...เทพลิขิตดั่งสวรรค์
เมืองแห่งเทพเทวดา ไพร่ขี้ข้าถูกกีดกัน
เมืองนครอมรนั่น...แบ่งชนชั้นศักดินา

ใครจักไปใครจักมา...ต้องเทวานฤมิต
ต่อให้ทรงอิทธิฤทธิ์...เทพสถิตไม่เรียกหา
ก็อย่าหวังจะได้เชย...เทพเมินเฉยไม่นำพา
เป็นเพียงไพร่ไอ้ขี้ข้า...อย่าเสนอหน้าครองนคร

ศักดินามันเลือกข้าง...อ้างสวรรค์ชั้น16
คุ้มครองหัวกลัวสอบตก...แพ้ยาจกคืนหมาหอน
หวังเป็นใหญ่ได้ว่าการ...สืบสันดานครองนคร
ปล่อยฝูงหมามาเห่าหอน...บรรจถรณ์เทพสะเทือน

เทพลิขิตให้ติดโผ...แต่ผลโพลล์กลับติดฐาน
ไม่เหลือเสาไม่เหลือคาน...เทพสะท้าน ไม่เสถียร
สิ้นโง่เขลาเบาปัญญา...สว่างตาเทพสะเทือน
หมดศรัทธาเทพลาเลือน...เปรียบเสมือนเทพนิยาย

เทพนิยายกลายเป็นฝัน...เมืองสวรรค์เปลี่ยนสัณฐาน
เหล่าเทพไท้ไหลสู่กาล...สร้างรากฐานเมืองขยาย
ไม่มีเทพนฤมิต...คนเนรมิตขจรขจาย
ความขัดแย้งแรงผ่อนคลาย...ไพร่เลือกนายครองนคร

อุทาหรณ์สอนเทวา...จากปวงข้ามนุษย์โลก
เทพมุสาฟ้าโกหก...ตกนรกดั่งคำสอน
ปกครองคนต้องด้วยคน...ครองใจคนต้องสังวร
ใช่ปล่อยหมามาเห่าหอน...อ้างคำสอนเทวดา...คนเลือกคนเพื่อปกครองคน.....