ขุนเขาบอก:
เจ้าพระยา ยามหน้าฝน......
ยามฝนพรำ พี่นั่ง อยู่ริมหาด
ยามฝนขาด พี่นั่ง อยู่ริมสน
ยามฝนลับ พี่หลับ กับสายชล
ดูฝนจน ตะวันลับ ไปกับกาล
.............................................
ตำนานเก่า นำเล่าใหม่ ไม่ได้แล้ว
เรื่องพี่แม้ว เรื่องน้องปู สู้ไม่ไหว
เรื่องเทวี เรื่องเทวา พาบรรลัย
ทหารไทย ยิ่งห้ามพูด หยุดทันที
ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์ ปลงเสียเถิด
อะไรเกิด ให้มันเกิด เปิดก้นหนี
ต่อนี้ไป ไร้ความสุข ทุกกรณี
ปฐพี มีคนจน ถนนลูกรัง
นั่งนิ่งๆ อิงหมอนข้าง น้องนางแนบ
แต่เจ็บแปลบ ที่หัวใจ ไร้ความหวัง
จอทีวี ยังมีเขา ที่เราชัง
กระเป๋าตังส์ เรายังแฟบ (แต่)อีแอบสบาย
เจ้าพระยา ยามหน้าฝน น้ำล้นเขื่อน
คิดถึงเพื่อน ร่วมอุดมการณ์ ท่านแอบหาย
ทิ้งขุนเขา นั่งหน้าเหี่ยว อย่างเดียวดาย
มิตรสหาย ไม่มาเยือน เหมือนก่อนมา
ฟ้าเบื้องบน ยิ่งหม่นเศร้า เขาไม่สน
มนุษย์ชน ยังบาดหมาง สร้างปัญหา
ยุติธรรม ยังอำพราง ร้างราคา
หัวหน้าโจร ปล้นนครา ยังร่าเริง
ร่ายกลอนสด บทสุดท้าย ที่ปลายฝน
เท้าเปื้อนโคลน ฝนเริ่มคลาย โจรร้ายเหลิง
อยากอยู่ต่อ ขอความเห็น เล่นกับเพลิง
ขวัญกระเจิง ยามฝนพรำ ช้ำนรา.....
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar