องค์ราชันย์ตาเดียวแห่งเมืองสารขันต์ได้ยึดครองกรุง... มานานแล้ว ถึงเวลาแล้ว ที่ประชาชนจะต้องช่วยกันกอบกู้บ้านเมืองนี้กลับคืนมาให้เป็นของประชาชนโดยโค่นล้มระบอบเผด็จการศักดินานั้นลงเสีย...
ขุนเขาบอก :
ฤาจักต้องเสียกรุงอีกหน....
ร่ำเรียนมาก็ว่าสูง...”อาศัยยิ่ง”สูงเสียดฟ้า
แต่ใจดำเยี่ยง”อีกา”...เหยียบย่ำ”ข้า”ประเทศไท
“ศิวิไลซ์”ไม่ไปแล้ว...ล้าหลังแล้ว.ไม่ไปไหน
เหยียบย่ำซ้ำ.อยู่ทำไม...เพื่อนบ้านใกล้ “วิไลเรือง”
ขัณฑสีมา”อาณาเขต”...แบ่งประเทศ.ล้าสมัย
นามนั่นหรือ.คือ”เมืองไท”...เทวาไซร์.ท่านครองเมือง
ระบือนาม.ไปสามโลก...คำโกหก”ภูษาเหลือง”
เร่งสุมไฟ.ให้ไหม้เมือง...หวังแค่เพียง “อำนาจตน”
คนเอ๋ยคน.คิดปล้นฟ้า...องค์เทวา “อุปถัมภ์”
เนื่องนมนาน.การชี้นำ...”ยุติธรรม”กระทำคน
ปล้นทั้งดิน.ปล้นทั้งฟ้า...แม้แต่”หมา”ยังฉงน
เปรียบเทียบ”กู”.ดุจผู้คน...อลวน.อลเวง
แว่วสำเนียง.เพียงเสียงข้า...ไยฟังว่า”เสียงสวรรค์”
นำไปเป็น”เข่นฆ่ากัน”...แค่รำพัน.เป็นเสียงเพลง
ย่างก้าวเดิน.เหมือนถูกฉุด...”บริสุทธิ์”ถูกข่มเหง
เสียง”งึมงำ”จำเป็นเพลง...ผู้บรรเลง”ตุลาการ”
“สุธินี”มีความรู้...ทิฐิกู.ความรู้สูง
แอบอ้างฟ้า”เหมือนลาจูง”...แท้หมายมุ่ง.คิดก่อการ
“อภิรักษ์”ศักดินา...ปานพ่อข้า.น่าสงสาร
เพลง”เปิบข้าว”ในตำนาน...ใช้ประหาร.ความศรัทธา
ดั่งเป็นเขต”ประเทศราช”...ถูกผูกขาด.กาลสมัย
ถูกกระทำ”คำว่าไท”...พิสมัย”ศักดินา”
อำลาแล้ว.เมืองแก้วเอ๋ย...ทั้งที่เคย”สิเน่หา”
“ล่ม”กรุงศรีอยุธยา...ไม่นานข้า “ คงเห็นมัน”.......ฤาจักต้องเสียกรุงอีกหน....
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar