ขุนเขาบอก :
เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......
แส้อำมาตย์เมื่อฟาดเปรี้ยง...แตกเป็นเสี่ยงความเป็นไท
ผ่านกี่ยุคกี่สมัย...ความเป็นไทต้องรอนราญ
เปรียบหลังไพร่เป็นผืนนา...เหยียบหลังบ่าหาอาหาร
เป็นเยี่ยงนี้กี่กัปกาล...เป็นเครื่องทานเทวดา
บ่าให้นั่งหลังให้เหยียบ...เป็นทำเนียบสู่สวรรค์
ศิโรราบชั่วกัปกัลป์...ไม่มีวันได้สบตา
คุกเข่าราบหมอบกราบแล้ว...ยังไม่แคล้วถูกกล่าวหา
ยอมให้หลังเป็นผืนนา...ยอมให้บ่าเป็นพาไล
กระไรเลยมิเคยซึ้ง...กลับบึ้งตึงไม่ยิ้มหัว
กลับเร้นร่างอำพรางตัว...ปล่อยคนชั่วเข่นฆ่าไท
ไม่ยุยงแต่ส่งเสริม...สร้างเหิมเกริมฤาไฉน
ยอมให้ไทเข่นฆ่าไท...ทนดูได้ไม่สะเทือน
เช่นนี้แล้วไม่แคล้วไท...ศิวิไลซ์อย่าได้หมาย
สงบสุขมิกล้ำกราย...ดั่งมารร้ายมากรายเรือน
เสียงวิหกเสียงนกแสก...กลิ่นธุปแทรกให้หื่นเหียน
กลิ่นความตายมากรายเยือน...ล่วงวันเดือนเหมือนร้อยปี
ขอปลดบ่วงสรวงสวรรค์...ขอคืนวันสู่ฝันสวย
ความเป็นไทใส่พานโปรย...คืนโลกสวยสู่เสรี
เพียงแค่นี้สุขีแล้ว...ขอคลาดแคล้วจากมือผี
ปลดผืนนาหลังข้าที...หยุดเสียทีเหยียบบ่ายืน
สัมปรายภพคงพบสุข...หากปลดทุกข์ประชาหาย
จ้องประจันอันตราย...เจ้าอย่าหมายจักหยัดยืน
คืนเสรีเสียทีเถิด...ยิ้มหัวเถิดจักเกิดผลโอ้เบื้องฟ้านภาดล...คืนค่าคนให้คนคืน......เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......
เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......
แส้อำมาตย์เมื่อฟาดเปรี้ยง...แตกเป็นเสี่ยงความเป็นไท
ผ่านกี่ยุคกี่สมัย...ความเป็นไทต้องรอนราญ
เปรียบหลังไพร่เป็นผืนนา...เหยียบหลังบ่าหาอาหาร
เป็นเยี่ยงนี้กี่กัปกาล...เป็นเครื่องทานเทวดา
บ่าให้นั่งหลังให้เหยียบ...เป็นทำเนียบสู่สวรรค์
ศิโรราบชั่วกัปกัลป์...ไม่มีวันได้สบตา
คุกเข่าราบหมอบกราบแล้ว...ยังไม่แคล้วถูกกล่าวหา
ยอมให้หลังเป็นผืนนา...ยอมให้บ่าเป็นพาไล
กระไรเลยมิเคยซึ้ง...กลับบึ้งตึงไม่ยิ้มหัว
กลับเร้นร่างอำพรางตัว...ปล่อยคนชั่วเข่นฆ่าไท
ไม่ยุยงแต่ส่งเสริม...สร้างเหิมเกริมฤาไฉน
ยอมให้ไทเข่นฆ่าไท...ทนดูได้ไม่สะเทือน
เช่นนี้แล้วไม่แคล้วไท...ศิวิไลซ์อย่าได้หมาย
สงบสุขมิกล้ำกราย...ดั่งมารร้ายมากรายเรือน
เสียงวิหกเสียงนกแสก...กลิ่นธุปแทรกให้หื่นเหียน
กลิ่นความตายมากรายเยือน...ล่วงวันเดือนเหมือนร้อยปี
ขอปลดบ่วงสรวงสวรรค์...ขอคืนวันสู่ฝันสวย
ความเป็นไทใส่พานโปรย...คืนโลกสวยสู่เสรี
เพียงแค่นี้สุขีแล้ว...ขอคลาดแคล้วจากมือผี
ปลดผืนนาหลังข้าที...หยุดเสียทีเหยียบบ่ายืน
สัมปรายภพคงพบสุข...หากปลดทุกข์ประชาหาย
จ้องประจันอันตราย...เจ้าอย่าหมายจักหยัดยืน
คืนเสรีเสียทีเถิด...ยิ้มหัวเถิดจักเกิดผลโอ้เบื้องฟ้านภาดล...คืนค่าคนให้คนคืน......เหยียบย่ำกันอยู่ทำไม...คืนเป็นไทให้ไทคง......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar