การปรองดองบนซากศพของวีรชน มันโหดร้าย .....เกินใจข้าจะกล้าทำ

มันโหดร้าย........เกินใจข้าจะกล้าทำ

ขอปรองดองบนซากศพวีรชน
ทิ้งความทุกข์ผู้คนให้ห่างหาย
ช่างปวดแปลบแสบใจมิรู้วาย
ประชาชนต้องตกตายด้วยเหตุใด

เขามาเรียกมาร้องความยุติธรรม
ถูกอำมาตย์ระยำกระทำให้
ชีวิตต่ำด้อยค่าราคาใคร
เหมือนมิใช่มนุษย์สุดต่ำตน

ถูกเอาเปรียบเหยียบย่ำกระทำกด
ถูกกำหนดชีวิตติดเตี้ยผล
ถูกขวางกั้นเสรีชีวีตน
ถูกครอบงำจำทนใต้ใบบุญ

พอลุกร้องเรียกหาคุณค่าคน
ถูกฆ่าจนศพกองเนืองนองหนุน
จับจองจำขังคุกยุคทารุณ
ไร้เมตตาค้ำจุนในจิตใจ

คิดปรองดองลืมสิ้นชีวินลับ
คนตายดับร่วงหล่นทนทุกข์ไหม้
ญาติอยู่หลังร้องร่ำระกำใจ
คนที่ตายตายเพื่อไคร....ใครรู้ดี

ก้าวข้ามพ้นซากศพที่สูญสิ้น
ถูกยิงดิ้นร่วงหล่นบนวิถี
กลางถนนที่เรียกร้องก้องปฐพี
ด้วยอยากมีประชาธิปไตยจึงตกตาย

ฟังแล้วเศร้าดวงจิตคิดแค้นเคือง
ให้ลืมเรื่องคนถูกฆ่าบ้าฉิบหาย
ให้ปรองดองคนสั่งฆ่าจะบ้าตาย
มันโหดร้าย........เกินใจข้าจะกล้าทำ

                        วินิตยา
                 ๒๗/๐๔/๒๕๕๕