ครางหงิงๆ...เหมือนหมา...ลุงกำนันไม่ทันเหลี่ยม...ยอมเจี๋ยมเจี้ยมเพราะชรา เจ๊กจัญไรจึงได้หน้า...จึงหาญกล้าท้านายพล ....ไอ้ลิ้มโกเต๊ก เจ๊กกุ้ย " กิ๊ก " อี นางมณโฑปากแดง กล้าออกมาท้าทายพวกนายพลหน้าโง่ เพราะมันถือว่ามันเป็น"กิ๊ก"กับนางมณโฑปากเบี้ยวที่ให้ท้ายอยู่เบื้องหลังมันจึงโอหัง ส่วนกำนันตาบอดก็นอนกอดหมาอยู่ไม่รู้เรื่อง เผลอๆไอ้เจ๊กจัญไรจะขึ้นนั่งบัลลังก์แทนก็ได้ เหมือนกับท้าวศรีสุดาจันทร์ ...ตั้งขุนวรวงศาชู้รักขึ้นเป็นกษัตริย์ในสมัยกรุงศรีอยุธยา...

ขุนเขาบอก :

ครางหงิงๆ...เหมือนหมา...

จะเป็นคนจะเป็นหมา...ก็โดนด่าได้เหมือนกัน
เวรมันทำกรรมมันทัน...ชอบกัดกันเหมือนอย่างหมา
แต่ก่อนดีไม่ตีกันกัน...กรรมวันนั้นมันบังตา
ไม่รู้ตัวว่าเป็นหมา...ถูกเขาด่าจึงรู้ตัว

คนอะไรหน้าไม่อาย...ถูกควายด่าว่าเป็นหมา
ไม่อายหน้าไม่อายตา...เสนอหน้ามาชวนหัว
ไอ้หน้าเจ๊กมันเป็นใคร...จึงยิ่งใหญ่จนเกินตัว
เอาชฎามาใส่หัว...ผู้คนกลัวทั้งตำบล

ไอ้คนด่าหน้าตัวเมีย...เป็นกองเชียร์เมียกำนัน
คนทั้งบางเขารู้กัน...เมียกำนันมือล่องหน
มองไม่เห็นว่าเป็นมือ...แต่เรื่องลือกันเหลือทน
การกระทำอำนาจล้น....อยู่เหนือคนเหนือเวลา

แม้นขุนศึกผู้ฮึกหาญ...ยังต้องคลานเข้าไปหมอบ
สั่งฆ่าคนยัดกระสอบ...เพียงไม่หมอบเข้าไปหา
ลุงกำนันไม่ทันเหลี่ยม...ยอมเจี๋ยมเจี้ยมเพราะชรา
เจ๊กจัญไรจึงได้หน้า...จึงหาญกล้าท้านายพล

องค์มาลงตรงขุนศึก...มีเบื้องลึกมีเบื้องหลัง
พูดไม่ดีมีแต่พัง....รีบยับยั้งก่อนมีผล
พูดดีๆเป็นศรีปาก...พูดมากๆปากจะโดน
อนาถหนอพ่อนายพล...ถูกเจ๊กปล้นอธิปไตย

บทสุดท้ายกลายเป็นโจ๊ก...มันซูฮกกันเห็นๆ
เหมือนละครตอนเย็นๆ...เหมือนเด็กเล่นคุณว่าไหม
อย่าไปสนอย่าไปดู...ปล่อยนางปูมันเดินไป
เตาะแตะหน่อยไม่เป็นไร...ยังมีไพร่ให้พักพิง........ครางหงิงๆ...เหมือนหมา...