"ลางสังหรณ์" ฉากสุดท้ายขององค์รานี มเหสีแห่งองค์ราชันย์ .....ร่างวิไลไร้วาโยโอสถทิพย์.....แพทย์นับสิบรั้งชีพไว้อย่าได้หมาย....กฎแห่งกรรมซ้ำนวลนางคงปางตาย....อยู่เหมือนตายกลับกลายร่างเป็นนางมาร....กฎแห่งกรรมตามสนอง "ผีเน่ากับโรงผุ " ...... " ไอ้เหี้ยสั่งฆ่า อีห่าสั่งยิง " ...

ขุนเขาบอก :

เรื่องของนางแม่มดวาชิกา แห่งมรกตนคร.....

สุดสะอางเลอโฉมประโลมโลก..บริโภคเลิศภักษากระยาหาร
เริงชีวิตสุดวิไลใครจะปาน..สืบสันดานปานเทพเสพสุรางค์

ร่างเป็นทิพย์สิบเลอโฉมมิข่มข้า..ร้อยพระยาข้ารับใช้ไม่เมินหมาง
เปรียบปานข้าพญาหงส์แสนนงคราญ..แสนสราญเริงรมย์สมฤดี

เหลิงอำนาจราชศักดิ์ข้าหักหาญ..รบรุกรานผลาญชนระคนสี
ริบอำนาจราษฎร์ลิดสิทธิ์เสรี..กฎมพีขี้ข้าจลาจล

ปล้นศรัทธาอาญาสิทธิ์ลิดอำนาจ..คร่าพิฆาตข้าคือมือล่องหน
เรืองฤทธีขี่บัลลังก์นั่งเหนือคน..อิทธิพลล้นฟ้านครานาง

วัฏจักรหมุนเวียนเปลี่ยนสมัย..ความเป็นไทเจียนเป็นไทใกล้รุ่งสาง
แสงสีทองผ่องฟ้าถึงครานาง..โฉมสุรางค์ร่างทิพย์ถูกริดรอน

บรรจถรณ์นอนนิ่งไม่ติงไหว..ทุกโรคภัยไกล้ร่างลางสังหรณ์
นิ่งเหมือนตายกายไม่ไหวใกล้กองฟอน..โฉมบังอรนอนนิ่งไม่ติงกาย

ร่างวิไลไร้วาโยโอสถทิพย์..แพทย์นับสิบรั้งชีพไว้อย่าได้หมาย
กฎแห่งกรรมซ้ำนวลนางคงปางตาย..อยู่เหมือนตายกลับกลายร่างเป็นนางมาร

คนแดนไกลได้อานิสงค์ “องค์จักราช”..มวลอำมาตย์ถูกฟาดคอรอประหาร
อำมาตย์เฒ่ารั้งเชือกคอรอยมบาล..ประจำการบนฐานก่อรอ "แงซาย".....เรื่องของนางแม่มดวาชิกา แห่งมรกตนคร.....