"ลิเกย์กล" ...โรงลิเกย์โรงเก่ามีเจ้าของ...

โรงลิเกย์โรงเก่ามีเจ้าของ
ที่ยึดครองครอบงำและรำร่าย
มโหรีปี่กลองก็กลับกลาย
ซอสามสายสอดประสานร่วมบรรเลง

ระนาดกลองฆ้องวงตั้งธงรุก
ฉิ่งก็บุกฉาบก็บังฟังครัดเคร่ง
ทั้งปีนอกปี่ในไม่เป็นเพลง
มึงก็เก่งกูก็เก๋าเอาแต่ใจ

เมื่อนางรำหน้าม่านถึงกาลจบ
พะนะทั่นที่เคารพสั่งเคลื่อนไหว
คราไพร่ฟ้าถามหาอธิปไตย
แลลากไส้ให้อีกาทุนสามานย์

บทลิเกย์มหากาพย์อันซาบซึ้ง
คิดว่าหวานปานประหนึ่งน้ำผึ้งหวาน
ฉากใหญ่โตโอ่อ่าอลังการ
บนวิมานเมืองแมนในเมฆมัว

บทเมตตาปรานีที่ฉาบฉวย
เปี่ยมไปด้วยคุณนะทำแต่กรรมชั่ว
แล้วตีตราอาฆาตให้หวาดกลัว
ทุกข์ถ้วนทั่วแผ่นดินทำแผ่นดินทอง

บทฤาษีที่สอนสั่งฟังเสนาะ
ให้ยึดเกาะกรรมดีที่หม่นหมอง
จงสุขเถิดทั่วกันตามครรลอง
คิดสิ่งใดที่หมายปองก็เป็นจริง

ถึงบทร้ายกลายเป็นเช่นเหี้ยห่า
จึงสั่งฆ่าดั่งงัวควายทั้งชายหญิง
บทลิเกย์ซ่อนเล่ห์กลคนสั่งยิง
แล้วช่วงชิงชาติไทลงใต้ตีน

ลิเกย์กล
พิมพ์ครั้งที่ 113

หนานเมือง,