ปั้นเป็นรูป ชุบเป็นร่าง สร้างเป็นหุ่น

ขุนเขาบอก :

หุ่นปั้น...”เทวดา”


ปั้นเป็นรูป ชุบเป็นร่าง สร้างเป็นหุ่น
กราบเทิดทูน หนุนเกื้อไว้ ใส่เหนือหัว
เนรมิต ฤทธิรณ ให้คนกลัว
หุ่นเป็นตัว แต่หัวใจ นั้นไม่มี

หุ่นหญิงชาย กลายเป็นเทพ ให้เสพติด
อิทธิฤทธิ์ ผิดมนุษย์ ดุจภูตผี
หน้าบึ้งตึง กึ่งยิ้มหยัน หุ่นมันดี
หุ่นสตรี มีหุ่นชาย ข้างกายกัน

ในห้องหุ่น ขุนนางใน จึงได้เห็น
ความร่มเย็น คนเป็นล้าน สมานฉันท์
ใต้ใบบุญ หุ่นเทวา หยุดฆ่าฟัน
นิจนิรันดร์ หุ่นเคียงคู่ กู้นครา


จะร้อยวัน จักพันปี ไม่มีเสื่อม
ทองลายเลื่อม เชื่อมลายไหม ใส่ภูษา
ประดับเพชร เจ็ดกระรัต รัดชฎา
สวยงามตา นราซ้อง ก้องธรณี


ช่างปั้นดี หุ่นย่อมดี ผีย่อมคุ้ม
ความดีคลุม หุ้มหุ่นไว้ ไม้กันผี
หุ่นรายเรียง เคียงช่างปั้น นั่นคนดี
แต้มชีวี สีเหลืองขุ่น หุ่นเทวดา


นรา(คน)หมอง เจ้าของหุ่น บุญช่างปั้น
เกษมสันต์ ช่างปั้นหุ่น บุญหนักหนา
แอบอิงบุญ หุ่นที่ปั้น หยันประชา
หุ่นเทวา ตาสว่าง ร้างนคร......

 เชิญพี่น้องแลผองเพื่อน...เตรียมขับเคลื่อนทัพมหา
ประชาชนล้นนครา...เตรียมยาตราล่าผีบุญ
ปราบกบฏตรากฎหมาย...ล้างทำลายสายอสูร
ความเป็นไทใต้ใบบุญ...หมดบุญคุณกันเสียที

พอกันทีเป็นขี้ข้า...แหงนมองฟ้าข้าฉงน
เหยียดหยามไพร่เหมือนใช่คน...เหยียบหัวคนกระฎุมพี
ต่อนี่กูจักสู้ตาย...เอ็งหย่าหมายสลายสี
เลือดคนจนล้นปฐพี...ล้างเสียทีศักดินา

เชิญรอนราญทหารกล้า...ปวงประชามหาศาล
พร้อมโรมรันประจัญบาน...ยุทธการก่อนกุมภา
ต่อกรกันให้มันรู้...ปราบริปูเถิดปูจ๋า
ฟ้าสีทองผ่องนภา...ชิงคทาขึ้นนั่งเมือง....

ขุนเขาจากแดนไกล, 

ขุนเขาจากแดนไกล.