ขุนเขาบอก:
สองแผ่นดิน. สิ้นวิไล......
เห็นไฟลาม. สยามแก้ว. แล้วใจหมอง
แตกเป็นสอง. ไฟแห่งพิษ. ริษยา
สยามเอย. เคยรุ่งเรือง. เขื่องคนรา
บัดนี้ลา. สยามล่ม. ล้มกระดาน
ริษยา. นราแย้ง. แบ่งเป็นสี
ปฐพี. ลุกเป็นไฟ. ไม่ประสาน
ตามืดบอด. กอดภาพฝัน. อันตรธาน
อนุมาน. ดั่งเทพไท้. อาลัยกัน
เช่นนี้หนอ. ก่อให้จิต. ริษยา
เห็นเต็มตา. ว่าไม่เห็น. เป็นเพียงฝัน
ผิดเป็นถูก. ถูกเป็นผิด. ริษยากัน
ไฟบรรลัยกัลป์. เผาในจิต. คิดประจัน
จะกี่ชาติ. จะกี่ภพ. จึงจบสิ้น
ผลัดแผ่นดิน. อีกกี่ครา. สมานฉันท์
เท่าที่เห็น. ตามืดมัว. ตัวใครตัวมัน
เสียวกระสันต์. อยากอำนาจ. อำมาตยา
เกาะสีชัง. ชังเหมือนชื่อ. ฤาว่าหลอก
คนเล่าบอก. หลอกให้ชัง. ไม่กังขา
สนิมเอย. สนิมสร้อย. ร้อยมายา
คนเขาด่า. กันทั้งเมือง. เรื่องปกครอง
สุดท้ายเอย. ไฟเลยลาม. สยามใหม้
ความเป็นไท. ใหม้มอดหมด สยดสยอง
ริษยา. พามอดใหม้. ไม่ปรองดอง
นราร้อง. สองแผ่นดิน. สิ้นวิไล......
ตุลาการ...ศาลรัฐธรรมนูญ...อ้างสูงกว่า
แต่อำนาจ...ปวงประชา...นั้นสูงสุด
หาใช่...ปวงอำมาตย์...ที่สมมุติ
ขอจงหยุด...ยื้อยุด อำนาจ...ปวงประชา
หากไม่สามารถ...ใช้อำนาจ...ปวงชนได้
ต้องย่อยสลาย...องค์กร...ที่ขวางหน้า
เพื่อให้...ประชาธิปไตย...ได้เดินนา
ก้าวรุดหน้า...อธิปไตย...ที่สมบรูณ์
ถ้าเดินหน้า...เจอสมุน...ของอำมาตย์
ถ้าถอยพลาด...ก็อาจ...กลายเป็นศูนย์
ต้องกล้าเดิน...ไปข้างหน้า...กล้าเพิ่มพูน
ปวงประชา...จะเกื้อหนุน...เพื่อเปลี่ยนแปลง
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar