ปล่อยบ้านเมืองไปตามครรลองเถิด....ปลุกระดม.ล้มรัฐบาล...รัฐประหาร.ไม่มีหวัง ทหารแก่.ไร้กำลัง...ยามลุกนั่ง.ยังชรา พึ่งพ่อแม่.ก็แก่เฒ่า...พึ่งเจ๊กเฒ่า.ก็อายหมา กองทัพธรรม.ใกล้อำลา...นักศึกษา.ห้าหกคน.....

ขุนเขาบอก :

ปล่อยบ้านเมืองไปตามครรลองเถิด....

ผลักอย่างไร.ก็ไม่ล้ม....ต้มอย่างไร.ก็ไม่เปื่อย
เป็นไก่หนี.ไม่มีเดือย....เป็นปื้นเลื่อย.ไม่มีฟัน
เหมือนลูกหมา.ยามจนตรอก...เป็นขี้ครอก.หลงเพ้อฝัน
หวังเป็นใหญ่.ไพร่รู้ทัน...ความคิดมัน.แค่ม้าลา

ปลุกระดม.ล้มรัฐบาล...รัฐประหาร.ไม่มีหวัง
ทหารแก่.ไร้กำลัง...ยามลุกนั่ง.ยังชรา
พึ่งพ่อแม่.ก็แก่เฒ่า...พึ่งเจ๊กเฒ่า.ก็อายหมา
กองทัพธรรม.ใกล้อำลา...นักศึกษา.ห้าหกคน

มาร้องแรก.แหกกระเชอ...ฉันและเธอ.ดาราจ๋า
นักร้องแก่.แม่ให้มา...สิรินทา.พายากจน
อุรุพงศ์.คงไม่ไหว..คนทั่วไป.เขาไม่สน
เหลือลูกหมา.ห้าหกคน...ปลุกปั่นคน.ปล้นพารา

แสนดาลเดือด.เลือดขึ้นหน้า...เหมือนคนบ้า.หน้าเหมือนหมี
จะล้มปู.ดูให้ดี...ปูนารี.มีตำรา
ตำราดี.มีอาจารย์...นครบาล.อารักขา
ทหารใหญ่.ไม่นำพา…ยอมปูจ๋า.ให้เป็นนาย

แผนป่วนใต้.ไร้คนดู...ออกข่มขู่.ปิดถนน
อ้างลูกพ่อ.ก่อจารจล...เผารถยนต์.จนวอดวาย
ระคายปู.ก็หาไม่...ปูผ่องใส.ไม่เสียหาย
กระอักเลือด.แทบปางตาย...ทั้งบ่าวนาย.กลายเป็นลิง

กลายเป็นลิง.วิ่งแก้แห...เวรแท้ๆ.แหคลุมหัว
หวังข่มไพร่.ให้มันกลัว...กรรมเข้าตัว.ชั่วจริงๆ
หยุดได้ไหม.ไพร่ขอร้อง...หยุดทั้งสอง.มือผีสิง
เหลือไหลไว้.ให้ไพร่อิง...หยุดทุกสิ่ง.เลิกเสียที.......ปล่อยบ้านเมืองไปตามครรลองเถิด....