ขุนเขาบอก : ทะมึน.ยืนค้ำประเทศ...ผีเปรต.เป็นนายดั่งหวัง ตั้งตน.คนดีเสริมพลัง...บัลลังก์.ตั้งช่วยด้วยปืน ใครขืน.ปืนทับดับจิต...ใครผิด.ปิดหมายหลายผืน ใครหมิ่น.กินข้าวเหนียวกลืน...ใครฝืน.กลืนมะม่วงตาม เทวา.ฆ่าได้ไม่ผิด...เนรมิต.ให้หวังดั่งหมาย ผิดท่า.เทวาเอาตาย...ฉิบหาย.ตายโหงวงศ์วาน ทศวรรษ.เป็นศตวรรษ...กิจวัตร.ไม่เป็นแก่นสาร คุกเข่า.เฝ้าเทวาทาน...ดักดาน.ใต้ตีนกินรำ

ขุนเขาบอก :

ศรัทธา.ยังหาซื้อกัน...น่าขันหนอ “ พวกคนดี”....

กำเนิด.เป็นเทพเทวา...หมื่นแสนอาญา.ไม่ผิด
หนีบวช.เป็นบรรพชิต...ความผิด.มิดเม้นเป็นลม
ปล้นสะดม.ล้มรัฐแห่งราษฎร์...อำมาตย์.ควบคุมกลาโหม
เร้นองค์.เทวาท้าพระยม...สั่งสม.ศรัทธาหวังคืน

ทะมึน.ยืนค้ำประเทศ...ผีเปรต.เป็นนายดั่งหวัง
ตั้งตน.คนดีเสริมพลัง...บัลลังก์.ตั้งช่วยด้วยปืน
ใครขืน.ปืนทับดับจิต...ใครผิด.ปิดหมายหลายผืน
ใครหมิ่น.กินข้าวเหนียวกลืน...ใครฝืน.กลืนมะม่วงตาม

เทวา.ฆ่าได้ไม่ผิด...เนรมิต.ให้หวังดั่งหมาย
ผิดท่า.เทวาเอาตาย...ฉิบหาย.ตายโหงวงศ์วาน
ทศวรรษ.เป็นศตวรรษ...กิจวัตร.ไม่เป็นแก่นสาร
คุกเข่า.เฝ้าเทวาทาน...ดักดาน.ใต้ตีนกินรำ

สวรรค์.ยังไม่ลิขิต...ยังผิด.ซ้ำซากปากขม
เป็นไพร่.ไร้คนชื่นชม...ระทม.ไร้ยุติธรรม
ลืมตา.อ้าปากยากแล้ว...พ่อแก้ว.แม่แก้วไม่ขำ
นั่งดู.กูถูกกระทำ...หน้าง้ำ.ทำเป็นเย็นชา

ดวงสุริยน.ด้นเมฆ...โยกเยก.ลับไหล่ไพรสณฑ์
เสรี.เคยมีแด่ชน...มืดมน.สุริยนอำลา
หวังดาว.หวังเดือนเคลื่อนคล้อย...หิ่งห้อย.เปล่งแสงเสาะหา
ประชาธิปไตย.อำลา...เทวา.ดับสุริยัน

สุดท้าย.ปลายเหตุคือคน...ตัวตน.คือคนริษยา
อ้างไซร์.เทพไท้เทวา...เข่นฆ่า.แย่งชิงสิ่งอัน
โลภโม.โทสันนั้นเล่า...อ้างเขา.เอาบุญร่วมขัน
ศรัทธา.ยังหาซื้อกัน...น่าขันหนอ “ พวกคนดี”....

 

ขุนเขาจากแดนไกล