ฟังลิเกเล่าเรื่อง แบบลิเกๆๆ "ประชาธิปไตยครึ่งใบ..แบบไทยๆ = สมการเย็น (Cold Equation) " เพื่อผ่อนคลายประเทืองอารมณ์ เนื่องในเทศการฉลองตรุษจีน...และ เตรียมตัวรอตรุษสงกรานต์ที่กำลังใกล้จะมาถึง....ลิเกเบิกโรง...ร่ายยาว....

by  ลิเกหลังม่าน 16 กุมภาพันธ์ 2015 - เรื่องที่ผมถนัดที่สุดคือการเล่าเรื่องตอแหลได้เหมือนจริง... และ... เล่าเรื่องจริงได้เหมือนเท็จ... ... -... เรื่องที่ผมถนัดที่สุดคือการเล่าเรื่องตอแหลได้เหมือนจริง... และ... เล่าเรื่องจริงได้เหมือนเท็จ... ... นวนิยาย...ไซไฟ... ยุคที่คน (และมนุษย์ต่างดาว) เดินทางข้ามกาแลกซี่ได้แล้ว... ... ตัวละครเอกเป็นพนักงานขับยานอวกาศส่งของข้ามกาแลกซี่ (เหมือนคนขับสิบล้อส่องของบ้านเราปัจจุบัน)... ก็ทำงานตามปกติ...หาเลีี้ยงชีพตัวเองไปวัน... ... จู่ๆระหว่างทาง...(ขับยานอวกาศส่งของ)... พบว่ามีเด็กผู้หญิงวัยรุ่นแอบขึ้นมาโดยสารในยานอวกาศส่งของที่ตนเองขับอยู่... เด็กผู้หญิงคนนี้คือเด็กจรจัดที่เขาเห็นทั่วไปอยู่บนท้องถนนในดาว (หรือโลก) ของตนเอง... เด็กคนนี้...กำพร้า...พ่อแม่ตาย... เหลือ... พี่ชายคนเดียว...ที่...ถูกส่งออกไปรบบนดาวที่เค้ากำลังจะไป... พี่ชายของเด็กผู้หญิงคนนี้หายสาบสูญไปในสงครามระหว่างดาว... เด็กคนนี้เลยหาทางออกมาตามหา... โดยการแอบขึ้นยานอวกาศส่งของลำนี้... เจ้าหนุ่มคนขับยานส่งของ...โกรธจนตัวสั่น... เพราะ... เรื่องแบบนี้...มันยอมกันไม่ได้... และ... ปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้... เพราะ... เชื้อเพลิงที่เติมมาให้ไว้จำกัดและคำนวนไว้สำหรับการเดินทางที่กำหนดระยะ...และ...น้ำหนักบรรทุกของสำภาระไว้เท่านั้น... ไม่มีขาด...ไม่มีเกิน... เจ้าหนุ่มตัดสินใจ...กดปุ่มปล่อยของทิ้งระหว่างทาง...ทีละชิ้น...ทีละชิ้น... พร้อมกวาดสายตามองหน้าปัดคำนวนระยะทาง...น้ำหนัก...และ...พลังงานที่เหลืออยู่ว่าจะพากันไปถึงจุดหมายปลายทางได้มั๊ย... ... ปรากฏว่า... ไม่พอ... สุดท้ายต้องตัดสินใจ... เลือก... ระหว่าง... ทิ้งตัวเอง...(เพื่อลดน้ำหนัก)... ทิ้งเด็กสาว..(ด้วยสมการเดียวกัน)... หรือ... วัดดวง... ไม่ทิ้งใครเลย...ตาย...ก้อ...ตาย...ด้วยกัน... หรือ... สละยานทิ้ง...ไปตายเอาดาบหน้า...ให้ห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง (เนี่ยนะ)... ... คนเขียนเค้าเขียนไว้แค่นี้... จริงๆครับ... ประชาธิปไตยครึ่งใบ... ประชาธิปไตยแบบไทยๆ... ... มีมาตั้งแต่ไหนผมเองก็ไม่ทราบแน่ชัด... สัมผัสได้ด้วยตัวเองก็ตอนสมัย "ป๋า"...... สัมผัสได้นะ... แต่... ไม่เข้าใจ... ว่ามันเป็นประชาธิปไตย "เหรี้ย" อะไรกันวะ...(ตอนนั้นยังเด็กอยู่...เพิ่งเป็นวัยรุ่น)... ... ฟังพี่พงษ์เทพร้องเพลง... "ชีวิตฉันมีแต่หมานำไป...ชีวิตฉันมีแต่หมานำ" ก้อไม่เข้าใจ... แต่... ชอบ... เพราะ...เพลงมันเพราะดี...ฟังดูเท่ห์ดี... แค่นั้นแหล่ะ... - ประชาธิปไตยครึ่งใบ... ... ผมบรรลุโสดาบันก็เมื่อเย็นนี้ไง... ถึงมาตั้งเป็นประเด็น...ตั้งกระทู้... ... และ... ตามสันดาน..."ลิเก"... ก้อต้องมีออกลีลา... ถามคนอ่านว่าอยากฟังแบบ "สั้น" หรือ "ยาว"... - อ่ะ... รวบรัดตัดความเลยนะ... ... เย็นนี้...กลับจากที่ทำงาน... ผมมานั่งตัดกิ่ง...ตัดใบ...ไม้ประดับ...ที่ระเบียงคอนโดของผม... ... ผมตั้งใจจะจัดการมันหลายทีแล้ว... แต่... ผลัดวันประกันพรุ่ง... หาข้ออ้างให้ตัวเองไปเรื่อยเปื่อย... ... งานยุ่ง...เดินทางเยอะ...เอาไว้ก่อนก็ได้...เดี๋ยวค่อยมาดูมันอีกทีแล้วค่อยกัดสินใจว่าจะเอาไง... ... bullshit... ตอแหลทั้งเพ... - เย็นนี้... ผมเดินเข้าบ้าน...คว้ากรรไกร...ออกไปตัด.... ตัด...กิ่งก้านสาขา...ตัดใบ...ของต้นไม้ที่รเบียงบ้าน... ... เลือกตัดแต่...ใบ...กิ่งก้านสาขาที่เหี่ยวแห้ง...ตาย...คาต้น...คากิ่ง...คาก้าน...คาใบ... กิ่งก้านสาขาดอกใบอันไหน..เหี่ยวเฉาตายคาต้น...ผมตัดทิ้งหมด... - แห้งตาย...ทั้งกิ่ง...ผมตัดทิ้งทั้งกิ่ง... แห้งตายครึ่งกิ่งผมตัดทิ้งครึ่งกิ่ง... ... แห้งตายทั้งใบ...ผมตัดทิ้งทั้งใบ... แห้งตายครึ่งใบ...ผมตัดทิ้งครึ่งใบ... ... ทำไม... ... เพราะ... ผม "เลือก" ไงครับ... เลือก...ที่จะ..."เลือก"... เหมือน... คุณสุดสวยไงครับ... เลือกที่จะ "เลือก"... เลือกเพราะอะไรซักอย่าง... จะเลือกเหมือนใคร...ไม่เหมือนใคร... แล้วยังไง... อย่างน้อยเราก็ได้ "เลือก" ในสิ่งที่ตนเองเลือกล่ะวะ... ... อ้อ... แน่นอน... การ "เลือก" คือ การตัดสินใจ... และ... สิ่งที่ตามมาคือ... ความรับผิดชอบ... ในการตัดสินใจของตัวเอง... ในสิ่งที่ตนเองเลือก... ... ดีไม่ดี... ใช่ไม่ใช่... ไม่มีใครรู้ล่วงหน้า... ประชาธิปไตยครึ่งใบก็เช่นกัน... หากสามสิบกว่าปีก่อน "ป๋า" เลือกตัดไอ้ครึ่งที่เขียวอ่อนกำลังจะแตกหน่อออกมาเจริญเติบโตทิ้ง... จะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่... ป๋ามีอำนาจทำได้... เรื่องของป๋า... ... ผ่านมาสามสิบปี... อำนาจตรงนั้นมันไม่ได้อยู่ในมือป๋าแล้ว... ... มันอยู่ในมือของปัจเจกชนอย่างพวกผมไง... ผมไม่มีปือ...ไม่มีรถถัง... แต่ผมมีกรรไกร... ที่จะตัดดอกใบ...กิ่งก้านที่เหี่ยวเฉาทิ้ง...ที่ระเบียงบ้านผม... ... ผมจะเลี้ยงต้นกล้า...และ...กิ่งใบที่เขียวขจี... ตัดกิ่งก้านสาขาและดอกใบที่เหี่ยวแห้งคาต้น...ไร้ประโยชน์...แถมเบียดบังทั้งปุ๋ย...น้ำ...และ...แสงแดด... จากต้นกล้ารุ่นใหม่ๆ... - ป๋าอย่าคิดว่าผมอำมหิต...หรือ...ไม่คิดว่าตัวเองจะแก่... หรือ...เจ็บ... หรือ...ป่วย...ตายเลยขอรับ... ผมก็แก่...แก่น้อยไปกว่าป๋าไม่ถึงครึ่งดี... และ... ผมเชื่อว่า... ผมตายก่อนป๋าด้วยซ้ำ... และ... คงไม่ได้ตายดี... แต่... อย่างว่านะขอรับ... ป๋าอยากจะตายแบบไหน... ป๋าก็เลือกเอาเอง... ... ส่วนผม... ผมเลือกทางของผมไว้แล้วขอรับ... - ประชาชน... จงเลือก... เมื่อท่านเลือกแล้ว... จงยืนหยัด... ในสิทธิ... ในเสียง... ของตนเอง... - หากประเทศนี้... สังคมนี้... มีประชาธิปไตยแค่ครึ่งใบ...ครึ่งเดียว...ให้เลือก... เราก็ยังเลือกได้นี่ครับ... ว่า... จะเลือกข้างไหน... จะเลือกใบกิ่งก้านสาขาที่มันเหี่วตายลงทุกวัน...ทุกวัน... หรือ... จะเลือกหน่อ...ต้น...ที่กำลังแทรกดินขึ้นมาเป็นช่อใบอ่อนรอวันเจริญเติบโต... ... เลือกเลยซิจ๊ะ... ในสังคม... มีคนกล้าคิด...กล้าเลือก... กล้าตัดสินใจ...  จะเหมือนหรือต่างกับใคร...ไม่ใช่ประเด็น... ... - บทสุดท้ายต้องตัดสินใจ... เลือก..สมการ. ระหว่าง... -ทิ้งตัวเอง...(เพื่อลดน้ำหนัก)... -ทิ้งเด็กสาว..(ด้วยสมการเดียวกัน)... -หรือ... วัดดวง... ไม่ทิ้งใครเลย...ตาย...ก้อ...ตาย...ด้วยกัน... -หรือ... สละยานทิ้ง...ไปตายเอาดาบหน้า...ให้ห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง (เนี่ยนะ)... ... (หมายเหตุ -   ไปเจอมาจากประชาทอล์ก)