“เทวาหรือซานตาน...ก็ไม่ต่างกัน........

หลบซ่อนตัวตน...ให้ตัวโขนออกหน้า

ปีกลายพฤษภา...เข่นฆ่าเกลื่อนถนน

หลบหลีกปลีกหนี...เหมือนชีวีไม่ใช่คน

ซ่อนเงื่อนซ่อนกล...เป็นคนเทวดา

โอ้องค์อิน.ทราชา...องค์เทวาผู้สูงส่ง

เมื่อซาตานมันอาองค์...ทรงเครื่องเทพมาแปลงสาร

เทวดาในร่างคน...เข่นฆ่าคนดั่งซาตาน

ขอองค์อินทร์โปรดสงสาร...ปลดซาตานจากเทวา.....”.




 



 เมื่อคนชั่ว มุ่งร้าย ทำลายบ้าน
หวังรุกราน สิทธิชน คนทั้งผอง
ใช้กลเกม เล่ห์กล พวกตนครอง
ฉีกครรลอง แห่งวิถี อันดีงาม....

มันขีดเส้น เป็นแนว แล้วเหยียบมิด
สร้างจริต มารยา น่าเกรงขาม
หวังผงาด อวดตัว ทุกชั่วยาม
พวกเฮตาม ก็ชื่นชม อย่างสมใจ....

มันสร้างภาพ หลอกลวง เป็นบ่วงบาป
มันถูกสาป ยังเริงร่า ว่ายิ่งใหญ่
หวังขุดหลุม ฝังตน พร้อมคนไทย
หายนะ มันเข้าใกล้ ไม่รู้ตัว....

ช่างมืดมน หนทาง ทุกย่างก้าว
แผ่นดินร้าว ฟ้ามืดมิด ปิดสลัว
เดี๋ยวร้อน-หนาว เดี๋ยวฝน จนน่ากลัว
ใจสั่นรัว มองไป ไร้ทิศทาง....

ระบอบเหิ้ย ครองเมือง เรื่องวิบัติ
พวกใจสัตว์ วางแผนชั่ว หัวยันหาง
ต่างนั่งรอ ความฝัน อันเลือนลาง
หรือจะปล่อย ชาิติอับปาง ช่างหัวมัน....