(ตอนที่ 2 ) แนวทางสร้างรัฐประชาธิปไตยไทยใหม่: บทศึกษาจากความเป็นจริง

แนวทางสร้างรัฐประชาธิปไตยไทยใหม่:

บทศึกษาจากความเป็นจริง

โดยดร.จอห์น ลี

1.มูลเชื้อที่ต้องเปลี่ยนไทยเป็นเขตปกครองแนวสาธารณรัฐ

สืบเนื่องจากระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขได้สร้างโครงสร้างอำนาจและความเชื่อที่เลวร้ายโดยให้ศาล, กองทัพ, ระบบราชการ และศาสนาขึ้นตรงต่อพระมหากษัตริย์เป็นเสมือนสมบัติส่วนตัวและผูกมัดอำนาจทั้งประเทศไว้กับกษัตริย์ด้วยระบบคิดที่สามานย์แฝงด้วยผลประโยชน์ส่วนตัวของกษัตริย์เองว่า "ไทยเป็นรัฐเดี่ยว" จะแบ่งแยกมิได้และตลอดระยะเวลากว่า 50 ปีก็ได้ใช้กลไกเหล่านี้ทำรัฐประหารและสร้างไทยให้มีวิกฤติการเมืองไม่หยุดหย่อน จนถึงปลายรัชกาลก็ยิ่งเกิดปัญหาการแย่งชิงราชบัลลังก์ระหว่างทายาทกษัตริย์ ซึ่งแท้จริงก็คือการแย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์อันมหาศาลของทายาทกษัตริย์และเครือข่ายองคมนตรีโดยอาศัยระบบรัฐเดี่ยวเป็นกลไกก่อการจราจลปิดประเทศ             

จนแม้วันนี้กษัตริย์ภูมิพลได้ตายแล้วก็ยังปกปิดปลอมลายเซนต์เพื่ออ้างความชอบธรรมซึ่งทำให้ไทยกลายเป็นรัฐล้มเหลวอย่างน่าละอายชาวโลกที่สุด, 

 ถึงเวลาแล้วที่ประชาชนไทยจะต้องหาทางออกจากเวทมนต์ดำของกษัตริย์ไทยด้วยการสร้างประเทศไทยใหม่ที่เดินแนวทางประชาธิปไตยของประชาชนอย่างแท้จริงอย่างนานาอารยะประเทศโดยกระจายอำนาจออกเป็น 6 เขตปกครองตนเองตามพื้นฐานวัฒนธรรมและรากฐานทางประวัติศาสตร์คือ เขตภาคเหนือ, อีสานเหนือ, อีสานใต้, ภาคใต้ตอนบน, ภาคใต้ตอนล่าง และภาคกลาง เมื่อแบ่งเขตเช่นนี้แล้วแม้จะมีกษัตริย์ที่ชอบใช้ทหารทำรัฐประหารก็ไม่อาจจะทำได้อีกต่อไป ซึ่งจะส่งผลให้เกิดความเสมอภาคและเสรีภาพในการใช้ศักยภาพของประชาชนทุกภาคแข่งขันการพัฒนาประเทศในโครงสร้างประชาธิปไตยอย่างมีประสิทธิภาพที่เป็นจริงและจะทำให้การพัฒนาการผลิตและการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วมิใช่ตกอยู่ใต้อิทธพลคำหลอกลวงที่กดหัวประชาชนให้โง่กับคำว่า "เศรษฐกิจพอเพียง"

2.การรวมศูนย์อำนาจอยู่ที่กษัตริย์กลายเป็นวิกฤติที่ยากจะแก้ปัญหาในระบอบเดิม

การรวมศูนย์อำนาจทั้งทางการเมือง, เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมทั้งทางตรงและทางอ้อมทำให้เกิดภาวะวิกฤติที่ซับซ้อนและยากจะแก้ไขเพราะทุกกระบวนการจะถูกชี้นำจากสำนักพระราชวังโดยตรงผ่านเป็นพระราชดำรัสของพระองค์เองและถูกชี้นำโดยอ้อมผ่านองค์มนตรีแต่ก็ห้ามมิให้ใครกล่าวอ้างหรือวิจารณ์แต่ต้องปฏิบัติตามซึ่งเป็นที่มาของคำว่า "การสั่งการโดยมือที่มองไม่เห็น" เริ่มตั้งแต่ใครจะเป็นนายกรัฐมนตรี,ใครจะเป็นผู้บัญชาการทหารบก,ใครจะเป็นรัฐมนตรี,ใครจะเป็นประธานศาลฎีกา,ใครจะเป็นปลัดกระทระทรวง,ใครจะเป็นอธิบดี,ใครจะเป็นผู้บัญชาการตำรวจหรือแม้แต่พระรูปใดจะเป็นสังฆราช  หรือแม้แต่แนวนโยบายการบริหารรัฐที่สำคัญเช่นที่เกียวกับการแก้ปัญหา 4 จังหวัดภาคใต้ก็ต้องได้รับความเห็นชอบจากราชสำนักด้วยกระบวนการจัดการที่เรียกว่า มือมองไม่เห็นและห้ามประชาชนวิจารณ์, ในทางกฎหมายดูเหมือนจะมีหลักเกณฑ์การเลือกเลื่อนตำแหน่งแต่ในทางปฏิบัติใครที่สามารถต่อสายถึงชั้นในสำนักพระราชวังได้ผู้นั้นจะได้มีโอกาสสูงสุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตำแหน่งบริหารระดับสูงล้วนแต่ต้องต่อสายตรงหรือหากตำแหน่งใดไม่มีการต่อสายตรงแต่หากเพียงแค่มีข่าวว่าพระองค์ทรงไม่พอพระทัยต่อผู้ที่ดำรงค์ตำแหน่งนั้นๆ ฝ่ายการเมืองหรือผู้บังคับบัญชาก็จะไม่กล้าแต่งตั้ง หรือที่แต่งตั้งแล้ว ก็จะต้องถูกกำจัดออกไปให้พ้นสายพระเนตรซึ่งเรื่องเหล่านี้เป็นที่รู้กันในแวดวงการเมืองระดับสูง 

รูปธรรมก็มีให้เห็นกันมากมายแต่ห้ามวิพากษ์วิจารณ์ดังนั้นการกระทำที่ไร้เหตุผลในประเทศไทยจึงมีมากมายและทุกคนที่อยากจะเจริญเติบโตในหน้าที่การงานก็ต้องสัดทัดในการอธิบายสิ่งที่ไร้เหตุผลอย่างยิ่งให้มีเหตุผลโดยคนที่เห็นต่างก็ต้องเชื่อเช่น "การเลือกตั้งเป็นสิ่งที่ไม่ดี "หรือ"  ในหลวงทรงพระปรีชาสามารถในทุกเรื่อง"จึงเป็นที่มาของคำว่า"ตอแหลแลนด์" ซึ่งตัวอย่างมีมากมายแต่ในที่นี้ขอยกรูปธรรมเพื่อการศึกษาให้รู้แจ้งเห็นจริงเช่น

-เรื่องการไม่พอใจตัวประธานศาลฎีกา, ปี 2534 เป็นที่รู้กันว่า นายประมาณ ชันซื่อ ได้รับเลือกตั้งจากคณะกรรมการตุลาการให้ขึ้นเป็นประธานศาลฎีกาแต่ไม่เป็นที่โปรดปราณของกษัตริย์ภูมิพล เมื่อเกิดการรัฐประหาร 23กุมภาพันธ์ 2534 โดยพลเอกสุจินดา คราประยูร และเบื้องต้นยอมให้คนของกษัตริย์ คือนายอานันท์ ปันยารชุนเป็นนายกรัฐมนตรีและให้นายประภาส อวยชัยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม เพื่อเข้ามาจัดการตามพระราชประสงค์จนกลายเป็นวิกฤติตุลาการที่รุนแรงมากถึงขนาด นายปรีดี เกษมทรัพย์ นักกฎหมายอาวุโสทนไม่ไหวเขียนบทความตีพิมพ์ในวารสาร วันรพีคณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ "เมื่อประมุขตุลาการเผชิญหน้ากับกษัตริย์" และจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็เกิดการรวบอำนาจในองค์กรตุลาการโดยราชสำนักและใช้กลุ่มตุลาการขยายตัวเข้ามาควบคุมทางการเมืองจนถึงวันนี้

-เรื่องการไม่พอใจตัวนายกรัฐมนตรี, ปี 2535 หลังจากเลือกตั้งภายหลังการรัฐประหารพลเอกสุจินดา คราประยูร ก็ก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี ด้วยความไม่พอใจของกษัตริย์ภูมิพล ก็เกิดจราจลในเดือนพฤษาคม 2535 และเมื่อ พลเอกสุจินดา ยอมลาออกก็จะต้องตั้งนายกที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชนซึ่งขณะนั้น พลอากาศเอกสมบุญ ระหงษ์ ซึ่งเป็นคนใกล้ชิดพลเอกสุจินดาและเป็นผู้กุมเสียงข้างมากกำลังรอการโปรดเกล้า ปรากฎว่าพระบรมราชโองการกลับไปแต่งตั้ง นายอานันท์ ปันยารชุน คนของกษัตริย์ภูมิพลกลับมาเป็นนายกฯอีกครั้งหนึ่งซึ่งใครๆก็รู้ว่าเป็นการกระทำของกษัตริย์แต่ก็แกล้งโง่โดยเบี่ยงเบนไปว่าเป็นความกล้าหาญของนายอาทิตย์ ประธานรัฐสภา

-เรื่องการแทรกแซงการแต่งตั้งผู้บัญชาการเหล่าทัพ, ปี 2548 ขณะที่ ทักษิณเป็นนายกรัฐมนตรี (ก่อนจะเกิดรัฐประหาร) ตามกฎหมาย เป็นอำนาจนายกฯ ในการแต่งตั้งผู้บัญชาการเหล่าทัพแต่ต้องทูลเกล้ารายชื่อเพื่อให้กษัตริย์ลงพระปรมาภิไธยแต่ปรากฎว่าเมื่อเสนอทูลเกล้าขึ้นไปแล้วนานกว่า1เดือนก็ไม่ยอมลงนามให้ จนมีการเจรจาต่อรองและทักษิณยอมเปลี่ยนชื่อบุคคลที่จะดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารอากาศให้เป็น พลอากาศเอกชลิต พุกผาสุข จึงมีการโปรดเกล้าลงนามลงมาซึ่งใช้เวลานานถึง 45 วันแล้วสุดท้าย พลอากาศเอกชลิต ก็กลายเป็นแกนนำยึดอำนาจทักษิณ และทุกวันนี้ก็ได้รับแต่งตั้งเป็นองคมนตรีซึ่งมีประวัติในการจัดซื้อเครื่องบินกริฟฟิน1ฝูงที่มีราคาแพงมากเป็นที่ประจักษ์ซึ่งรู้กันในวงการว่าเป็นไปตามความประสงค์ของราชสำนัก

-การแทรกแซงตำแหน่งสำคัญทางการเมือง, ปี 2554 หลังการเลือกตั้งพรรคเพื่อไทยได้คะแนนสูงสุดพรรคฯจะให้ พ.อ. อภิวันท์ วิริยะชัย ขึ้นเป็นประธานรัฐสภา แต่มีข่าวว่าในหลวงไม่ทรงโปรดเพราะคำพูดของ พ.อ. อภิวันท์เรื่อง "ให้ระวังจะเป็นเหมือนราชวงศ์โรมานอฟ" และ "คุณลุงสั่งฆ่าคุณป้าสั่งยิง" แล้วก็ไม่ได้เป็นประธานรัฐสภาจริงๆ

-การแทรกแซงการแต่งตั้งคณะรัฐมนตรีและส่งสัญญานความไม่พอใจการเป็นนายกฯ, ปี 2554 พระบรมราชโองการโปรดเกล้า นางสาว ยิ่งลักษณ์ เป็นนายกฯรัฐมนตรีไม่มาตามกำหนดนัดผิดเวลาไป 2 วันซึ่งขณะนั้นตามโผ พ.อ.อภิวันท์ มีรายชื่ออยู่ในคณะรัฐมนตรีแต่เมื่อรายชื่อหลุดออกจาก ครม. แล้วพระบรมราชโองการก็มาตามกำหนดและหลังเป็นนายกฯเพียง 3 เดือนก็เกิดม็อบแช่แข็งปิดประเทศของ เสธ.อ้ายออกมาเพื่อล้มรัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์

-การแทรกแซงทางศาสนา, ปี 2545 ถึง 2558 (ขณะนี้) เป็นช่วงวุ่นวายเกี่ยวกับวงการสงฆ์มีเหตุการแปลกประหลาดนับตั้งแต่สมเด็จพระสังฆราชพระญานสังวร (สายธรรมยุทธเป็นคนสนิทกษัตริย์ภูมิพลโดยเป็นพระพี่เลี้ยงเมื่อครั้งกษัตริย์ภูมิพลบวชพระและมีบทบาทช่วยรับเณรถนอมมาบวชเป็นพระจนเกิดเหตุสังหารโหดนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519) เกิดล้มป่วยปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้เถระสมาคมได้เลือกสมเด็จเกี่ยววัดสระเกศ (สายมหานิกาย) ที่มีอาวุโสสูงสุดขึ้นรักษาการสังฆราชก็เกิดการประท้วงจากพระสายวัง นำโดยหลวงตาบัวเกจิอาจารย์จากอุดรและตราบจนกระทั่งสมเด็จเกี่ยวมรณะภาพก็ไม่มีการแต่งตั้งให้สมเด็จเกียวขึ้นดำรงตำแหน่งพระสังฆราชจนปัจจุบัน ก็มีการเลือกตั้งให้สมเด็จช่วงวัดปากน้ำ (สายมหานิกาย) ขึ้นรักษาการตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชอีกและก็ยังไม่มีการโปรดเกล้าให้เป็นสังฆราชอย่างเป็นทางการอีกเช่นกันโดยไม่มีเหตุผลใดๆ

-ปัญหาวิกฤติความรุนแรงใน 4 จังหวัดภาคใต้ก็เป็นการกุมนโยบายสายตรงจากวังผ่านกองทัพ (ไม่ผ่านรัฐบาล) แม้ในสมัยที่ พลเอกชวลิต  ยงใจยุทธ เป็นนายกรัฐมนตรีได้นำเสนอแนวนโยบาย "มหานครปัตตานี" ให้มีการปกครองตนเองแบบการเลือกตั้งผู้ว่ากรุงเทพมหานครก็ได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรงโดย มือมองไม่เห็นผ่านสายทหารแล้วรัฐบาลพลเอกชวลิตก็ต้องล้มไปด้วยม็อบก่อจราจลที่เริ่มต้นที่ถนนสีลม (ซึ่งก็เป็นคนกลุ่มเดียวกับม็อบพันธมิตร, ม็อบ กปปส. ที่ก่อจราจลล้มรัฐบาลทักษิณและรัฐบาลสมัคร-สมชายและรัฐบาลยิ่งลักษณ์) จนถึงทุกวันนี้ก็ทำไม่ได้และต่อมารัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์จะพยายามหาทางแก้ปัญหาความรุนแรงด้วยการเจรจาโดยย้าย นายถวิล เปลี่ยนสี เลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติเนื่องจากมีนโยบายต่างจากรัฐบาลและให้ พลโทภราดร  พัฒนถาบุตร มาดำรงตำแหน่งแทนเพื่อปฏิบัติตามนโยบายรัฐบาล แต่ก็มีการฟ้องศาลปกครองโดยนายถวิล เปลี่ยนสีซึ่งเป็นคนสนิทของ พล.อ.อ.สิทธิ์ เศวตศิลา องคมนตรีและเป็นที่รูกันทั่วไปว่าศาลปกครองที่ใกล้ชิดกับกษัตริย์ภูมิพลก็ตัดสินให้นายถวิลกลับสู่ตำแหน่งเดิมดังนั้นนโยบายภาคใต้ที่จะจบลงด้วยการเจรจาก็ต้องล้มไป และรัฐบาลยิ่งลักษณ์ก็ต้องล้มไปพร้อมกันจากการรัฐประหาร

การรวมศูนย์อำนาจทั้งหมดอยู่ที่สำนักพระราชวังดังที่กล่าวข้างต้นโดยใช้เครือข่ายอำนาจผ่าน องคมนตรี, กองทัพ, ตำรวจ, ศาลและศาสนาเช่นนี้ จึงเป็นที่มาแห่งผลประโยชน์ทางทรัพย์สินมหาศาลที่ไหลเข้าสู่วังอย่างไม่ขาดสายประกอบกับทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ (แม้โดยกฎหมายจะเป็นของประชาชนแต่โดยอำนาจของกษัตริย์ก็ผนวกไปเป็นของส่วนตัว) และทรัพย์สินส่วนพระองค์ก็เป็นฐานขนาดใหญ่จึงส่งผลให้กษัตริย์ภูมิพลกลายเป็นกษัตริย์ที่รวยที่สุดในโลกและเมื่อพระองค์ใกล้สิ้นพระชนม์และด้วยความเห็นแก่ตัวก็ไม่ยอมถ่ายอำนาจให้แก่ลูกและไม่ยอมลงจากราชบัลลังก์จึงกลายเป็นวิกฤติจากการแย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์กองมหาศาลระหว่าง ฟ้าชายและพระเทพ พร้อมบริวารกองเชียร์ที่เห็นเป็นโอกาสที่จะฉกฉวยผลประโยชน์ทั้งทรัพย์สินและอำนาจทั้งในส่วนกองทหาร, พรรคการเมืองและกลุ่มข้าราชการพลเรือนและกลุ่มนายทุนที่ใช้การกล่าวอ้างแสดงความจงรักภักดีเพื่อแสวงหาผลประโยชน์กัน

วันนี้การกล่าวอ้างถึงการปฏิรูปการเมืองและจำเป็นต้องร่างรัฐธรรมนูญใหม่ให้ทันสมัยก็ล้วนแต่เป็นการโกหกคำโตเพราะแท้จริงก็เป็นเพียงกลอุบายที่กล่าวอ้างเพื่อสร้างอำนาจให้อยู่กับวังโดยมีเหล่าขุนนางอำมาตย์เป็นผู้ร่วมใช้อำนาจส่วนประชาชนก็ถูกถีบออกให้ห่างออกจากอำนาจดังนั้นหากจะยังปกครองด้วยคำกล่าวอ้างว่าเป็น "ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข" ก็ไม่มีทางที่จะนำประเทศชาติไปสู่ระบอบประชาธิปไตยที่เป็นจริงได้และหากจะรอให้เกิดการเปลี่ยนระบอบโดยการลุกฮือของประชาชนพร้อมกันทั้งประเทศก็เป็นเพียงความหวังแต่ในภาคปฏิบัติก็ยากจะขับเคลื่อนเป็นรูปธรรมหรือจะประสานกับกองทัพในปีกที่ก้าวหน้าเพื่อจะทำการปฏิวัติในแนวทางคณะราษฎรในปี 2475 ก็ยังมองไม่เห็นทาง หรือหากมีเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งปรากฎขึ้นเพื่อช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระบอบโดยไม่มีกษัตริย์ได้ก็ยังไม่มีแนวทางว่าจะจัดรูปแบบการปกครองอย่างไรเพื่อไม่ให้อำนาจตกไปอยู่ในมือกองทัพที่พิสูจน์ตัวเองมานานกว่า 50 ปีแล้วว่าไม่มีจิตสำนึกทางประชาธิปไตยเลย,อนาคตประเทศไทยจึงมืดมนต์มองไม่เห็แสงสว่างและด้วยเหตุนี้การนำเสนอแนวเพื่อสร้างรัฐประชาธิปไตยของประชาชนตามภาวะประวัติศาสตร์โดยกำหนดจังหวะก้าวและทิศทางอนาคตให้ประชาชนเตรียมการโดยการปลดปล่อยลดทอนอำนาจของกษัตริย์และกองทัพที่กดขีประชาชนออกเป็นส่วนๆเพื่อให้การรวมศูนย์อำนาจเผด็จการจากส่วนกลางควบคุมยากขึ้นเพื่อให้ดอกไม้ประชาธิปไตยในภูมิภาคเบ่งบาน//

(ถ้าเห็นด้วยช่วยแชร์และติดตามต่อหัวข้อที่3)
 ขุนเขาบอก :


ไอ้ลูกชายพ่อตายแล้วไม่แคล้วเจ้า…….


ไอ้ลูกชายพ่อตายแล้วไม่แคล้วเจ้า
หมูเต็มเล้าข้าวเต็มนาปลาเต็มหนอง
คณานับทรัพย์สินแผ่นดินทอง
พ่อเก็บกองไว้ให้เจ้าเท่าแผ่นดิน
 
แต่ที่แย่พ่อแม่เจ้าไม่เอาถ่าน
แอบล้างผลาญแรงศรัทธาคร่าทรัพย์สิน
แอบยักยอกปอกลอกคนปล้นแผ่นดิน
แอบโกงกินสินประชาสั่งฆ่าคน
 
ทรัพย์ที่กองทองที่หาขี้ข้าให้
หลอกลวงไพร่ไห้เสาะหาพากันขน
เทินบัลลังก์นั่งทำนาบนหลังคน
อิทธิพลของพ่อนั้นมหันต์เกิน


น้องของเจ้าเหล่าลูกหลานไม่หาญหัก
ศรีและศักดิ์เจ้าหนักกว่าน่าสรรเสริญ
ก่อนปลิดปลงลงลายมือคนถือเทิน
เพี่อเรียนเชิญเจ้าขึ้นนั่งบัลลังก์ปอง


บัลลังก์นี้มีชาวนาเป็นข้าต่าง
ยอมให้วางคานแบกข้าบนบ่าสอง
อีกเหล่าไพร่ไอ้ขี้ข้าพาประคอง
บัลลังก์ทองจึงผ่องเพรารอเจ้ามา


ต้องจำใจไปก่อนหนาชราแล้ว
หายใจแผ่วไม่แคล้วตายกายผวา
ข้างกายพ่อแม่รออยู่คู่ชรา
คงต้องลาเจ้าแลน้องทั้งสองคน


หลังพ่อตายแม่วายชนอย่าหม่นหมอง
รีบปรองดองปกครองไพร่ให้เหตุผล
อย่าหูเบาเจ้าลูกชายอย่าอายคน
พ่อเจ้าปล้นแม่เจ้าฆ่ายังกล้าทำ……..


ขุนเขาจากแดนไกล