ไม้ใกล้ฝั่งดั่งต้นไทร...เปรียบผู้ใหญ่เฉียดใกล้โลง....

ขุนเขาบอก :

ไม้ใกล้ฝั่งดั่งต้นไทร...เปรียบผู้ใหญ่เฉียดใกล้โลง.....

เปรียบไม้ใหญ่ที่ใกล้ล้ม...พายุโหมต้านไม่ไหว
อนาถหนาพญาไทร...อายุใกล้ไถลดิน
สูงสง่าพญาไม้...เคยยิ่งใหญ่ดั่งผาหิน
มอดแมลงแย่งกัดกิน...บั่นชีวินพญาไทร

ไทรเอ๋ยไทรใบเจ้าร่วง...เพียงติดบ่วงริษยา
เปรียบขั้วใบเป็นศรัทธา...ใบริษยาหลุดลาไทร
ดั่งชีวีมีดีชั่ว...ติดตามตัวทุกสมัย
ไม้ใกล้ฝั่งดั่งต้นไทร...เปรียบผู้ใหญ่เฉียดใกล้โลง

ศักดินาฤาว่าไพร่...อยู่ไม่ไกลจากเมรุเผา
เราฆ่าเขาเขาฆ่าเรา...ไพร่หรือเจ้าต้องเข้าโลง
อำมหิตจิตมนุษย์...ท้ายที่สุดก็ตายโหง
แก่เจียนตายใกล้กรายโลง...ยังไม่ปลงยังคงเลว

กิเลสหนาพาให้ชั่ว...ดีใส่ตัวชั่วให้เขา
ยังลืมตัวยังมัวเมา...แอบอิงเจ้าว่าเขาเลว
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐ....ชาติกำเนิดฟ้ากับเหว
เกิดเบื้องฟ้ายังกล้าเลว...เกิดก้นเหวไม่เลวทราม

ศรัทธาไทรคือใบร่วง...ศรัทธาลวงคือคนไหน
เคยคุกเข่าใต้เงาไทร...สักกาใบต้นไทรงาม
ชีพลับล่วงคำลวงฟ้า...เทิดศรัทธาน่าเกรงขาม
คำสั่งตายชายนิรนาม...ใต้ไทรงามคือความตาย

ไทรเอ๋ยไทรต้องไปแล้ว...ร่มไทรแก้วของลูกเอ๋ย
ไร้ศรัทธาดั่งเช่นเคย...ด้วยไทรเอ๋ยสั่งความตาย
ท่าวถล่มจมผืนดิน...ธรณินคือที่หมาย
ร่มไทรใหญ่ใบมลาย...ศรัทธาหายตายสู่ดิน....เมื่อศรัทธาสูญ.ผลบุญก็เหือดหาย..ความดีอยู่คู่กาย.ความตายอยู่คู่กรรม.....