ขุนเขาบอก:
นั่นแหละคนกรุง "ผู้งามวิไล"......
ถึงเราแพ้. ก็ไม่ใช่. เรื่องน่าอาย.
ไม่ถึงต้อง ฆ่าตัวตาย. ไม่น่าอาย ไม่ใช่หรือ
เท่าที่เห็น. เราก็เช่น. โคกระบือ
หน้าใสๆใจซื่อๆ พวกเราคือ ตัวอะไรกัน
อยากชนะ. ก็ต้องกล้า. เข้าเผชิญ
แต่นี่แค่ กำลังเดิน. ไยจึงเมิน กลับหลังหัน
ประเทศไทย ยังไม่ใช่. เป็นของมัน
อำนาจเร้น ที่เห็นนั้น ก็แค่มัน ผลัดกันชม
หมู่ดาวเดือน ยังลอยเลื่อน เกลื่อนนภา
รอปีหน้า เดือนตุลา ถล่มคูหา ให้สาสม
แม้จะรู้ ว่าต้องสู้. ความโสมม
ลับปากกา ให้แหลมคม. กาให้ล่ม ถล่มทลาย
จับมือไว้ เดินทางไกล ไปด้วยกัน
จะกี่ปี ฤากี่วัน. ความสัมพันธ์ ไม่จางหาย
อำนาจเก่า รากเริ่มเน่า. ไม่นานก็ตาย
มุ่งมั่นสู้ สู่จุดหมาย หลังความตาย ผู้ชรา
ผู้ชนะ คือผู้เขียน. ประวัติศาสตร์
แต่ผู้เปลี่ยน ประวัติศาสตร์ คือมนุษยชาติ นั่นแหละหนา
เผด็จการ. เหยียบกบาล. ปวงประชา
ร้อยบ่วงรัด มัดนรา. เป็นหมูหมา ให้มันจุง
ลมเย็นๆ เหม็นกลิ่นผี. ขนชี้ชัน
กลิ่นผีแรง แมลงวัน. กลิ่นธูปอวน ดั่งควันหุง(ข้าว)
ศพคนตาย. ถูกปะป้าย. ด้วยเครื่องปรุง
ยอมเป็นควาย ให้เขาจุง. นั่นแหละคนกรุง "ผู้งามวิไล"......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar