ขุนเขาบอก : ฉากสุดท้ายกลายเป็นเด็ก...เล่นกับเด็กเด็กเขกหัว หวังเขียนเสือให้วัวกลัว...วัวไม่กลัวตืบจมดิน เอาอาวุธมาชุดใหญ่...อวดเด็กไทยให้ถวิล ให้แซ่ซ้องก้องธรณิน...กระสากลิ่น“เผด็จการ”.....

วันเด็กของคณะเด็กเฒ่าทารก "อัลไซเมอร์".





ขุนเขาบอก :
กระสากลิ่น“เผด็จการ”.....

เมื่อมีวันเด็กดี...ทำไมไม่มีวันผู้ใหญ่
ที่นี่คือประเทศไทย...ประชาธิปไตยอาลัยลา
ซื้อกันได้ซื้อกันดี...อาวุธอับปรีมีราคา
ถึงวันเด็กรีบขนมา...อวดศักดาทารกดู

คนนั่งดูอู้ฮูเฮ๊ะ...เรียงกันเป๊ะนั่นรถถัง
ใต้เมฆครึ้มกระหึ่มดัง...เครื่องแทบพังเครื่องบินกู
บินโฉบเฉี่ยวให้เสียวเล่น...เด็กมันเห็นร้องอู้หู
สนุกดีภาษีกู...ให้เด็กดูเลือดกูริน

ยามศึกมาพากันหนี...อาวุธมีแต่ไม่สู้
เป็นตุ๊ดแต๋วแจวลงรู..กูไม่สู้กูเป็นควีน
กินข้าวกูกินแกงกู...มันยังขู่เอาทรัพย์สิน
มันอ้างเอาเจ้าชีวิน...มาตัดสินความผิดกู

ใช้ไอ้เณรเป็นทัพหน้า...นายสิบจ่าสารถี
รบแทบตายพ่ายทุกที...อาวุธดีภาษีกู
แพงตายห่าห้าแสนล้าน...อาวุธท่านดูสวยหรู
แค่มาใช้ให้เด็กดู...จู้ฮุ๊กกรูแดรกกันบาน

ซื้ออาวุธสัประยุทธ์...เพื่อประยุทธศัตรูหาญ
ใช่ใช้ปล้นรัฐบาล...ล้มรัฐบาลเป็นรัฐบาล
ทำหินแตกแยกแผ่นดิน...สำนึกสิ้นทหารหาญ
หน้าที่หรือคือบริบาล...ประจำการเฝ้าแผ่นดิน

ฉากสุดท้ายกลายเป็นเด็ก...เล่นกับเด็กเด็กเขกหัว
หวังเขียนเสือให้วัวกลัว...วัวไม่กลัวตืบจมดิน
เอาอาวุธมาชุดใหญ่...อวดเด็กไทยให้ถวิล
ให้แซ่ซ้องก้องธรณิน...กระสากลิ่น“เผด็จการ”.....     

 

ขุนเขาจากแดนไกล,