จดหมาย.....เขียนจากปักษ์ใต้ ถึงลุงกำหนัน....

by  songvit
17/05/2014





เขียนจากปักษ์ใต้

ถึงลุงกำหนัน

มันจบแล้วกำหนันเห้อ !! โหมเราหลงเดินตามหลังกำหนันอยู่นานหลายเดือน ตอนแรกก็คิดว่ากำหนันอินะ นะแล้วไอ้ไหรๆมันน่าอิดีหวาเดิม ได้ยินเติลประกาศทุกวันว่านะแล้ว นะแล้ว พวกเราก็เชื่อ แต่มาคิดแลอีกทีโหมเราถูกหลอกทั้งเพ นะที่ไหน รัฐบาลเขาก็ยังอยู่เหมือนเดิม

เติลบอกว่าชุมนุมสงบ สันติ ปราศจากอาวุธ ตอนเราอยู่ในม็อบเราเห็นมีทั้งระเบิด ทั้งปืนเอ็ม ปืนสั้น ปืนลูกซอง ยาเสพติด มั่วสุมกันฉิบหาย คนที่ชุมนุมล่อกันนัว เอากันมั่ว เมาแล้วถึงกับยิงกันเอง ข่าวทีวียังบอกว่าเติลกับการ์ดของเติลสร้างแต่ความเดือดร้อนให้กับคนกรุงเทพฯได้ทุกวี่ ทุกวัน

ช่วงมีข่าวว่าเติลเดินรับบริจาค เอาเงินให้ลูกซื้อที่ดิน หมันเจ็บใจจัง ไม่น่าทำกันเลย เหลือเชื่อ...หมดแรงเลย กำหนันเห้อ

ก่อนชุมนุม ยางโลละ 90-100 อยู่ดี ๆ ข้าวเกวียนหมื่นหวาอยู่ดี ๆ เติลพาประท้วงทีเดียว ฉิบหายแหม๊ดแล้ว ตอนนี้ยางเหลือกิโล 40 แล้ว ข้าวก็เหลือเกวียน 5,000 แล้ว นี่ถ้าเติลยังไม่หยุดมีหวังยางเหลือ กิโล 18 เหมือนสมัยนายชวนหล่าว พวกเติลไม่เดือดร้อน เติลรู้หม้ายโหมเราเดือดร้อนครับ ลูก ๆ อิกินขี้ยางอยู่แล้ว นิ

โหมเราไม่อยากเป็นกบฏเหมือนพวกเติลแล้ว หลาบแล้ว พอเดือดร้อนก็ไม่มีใครช่วยได้ เราต้องทำมาหากินมั่ง เติลก็ช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้ เติลก็รู้ที่แล้วมาโหมเติลก็ไม่เคยช่วยเหลืออะไรพวกเราเลย เคยรับปากทุกที แต่ก็หกสูน หกสูน ทุกทีเหมือนกัน

โหมเราถูกเติลหลอก ไม่พรือ แต่กำหนันเติลรู้ตัวมั่งม้ายว่าช่วงนี้เติลถูกหลอกทุกวัน ถ้าให้ดีโยนนกหวีดทิ้งแล้วโดดลงจากเวที โบกรถกลับสุราดตะกำหนันเห้อ

เรียกระดมพลอีกกี่หน กี่ม้วน เราไม่ไปแล้ว พอกันที

จาก ไอ้เท่ง

เติล = ตน  เป็นคำสรรพนาม เรียกชื่อคนที่พูดด้วย 
โหมเรา = หมู่เรา (คือ กลุ่มของพวกเรา)
วารกูเล้ = ตูดกูแน่ะ
อ้ายท่อโมง = อ้ายรูตูด (โมง - โมงค์= อุโมงค์)

บรรยากาศการประชุมของแกนนำกปปส.ทั่วประเทศพร้อมแนวร่วมเครือข่ายภายในตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาล ห้ามสื่อเข้าสังเกตุการณ์ ยกเว้น(บลูสกาย).

17 พค. 57 ตำรวจชุด คฝ.จับกุมกปปส. พร้อมอาวุธปืน 20 กระบอก ซึ่งถูกปล้นจากรถตำรวจที่ถูกเผาที่สนามไทย-ญี่ปุ่น ดินแดง ที่พานท้ายปืนมีหมายเลขของ สตช.ชัดเจน พร้อมกันนั้นยังมียาบ้าจำนวนหนึ่งไว้ในครอบครอง และผู้ต้องหายังมีหมายจับจากศาล จ.พัทลุงด้วย