ขุนเขาบอก :
หวังเทียมฟ้า...แต่ข้านั้น...” แค่ฝัน” เอย........เอิงเอย......
ก็แค่ฝัน...เพลงมันฟ้อง...ใกล้ม่องแล้ว
ห่างจากแม้ว...หลายสิบปี...ไม่มีหวัง
แก่หง่ำเหงือก...กระเสือกกระสน...คนไม่ฟัง
ไม้ใกล้ฝั่ง...นั่งเคี้ยวหมาก...ยังยากเลย
เก้าสิบปี...แก่ก็ตาย...ไม่แก่ก็ตาย
ยังจักหมาย...กลายเรือนร่าง...ขุนนางเอ๋ย
สวยแต่รูป...จูบไม่หอม...ยังยอมเลย
ปานกระเทย...เปรยออกปาก...อยากไอติม
หน้ากรุ่มกริ่ม...ยิ้มสยาย...น้ำลายหก
ก้นกระดก...พกความอยาก...ปากถือศีล
ชอบสอนสั่ง...หวังเป็นใหญ่...ในแผ่นดิน
ยามแลบลิ้น...มีสองแฉก...แปลกเหมือนงู
จู้ฮุกกรู...ปู่ยิ่งชอบ...ขอบใจหลาน
แต่สังขาร...ท่านไม่ไหว...ขอบใจหนู
ฉีดยาดี...ปีละครั้ง ...“เปรมจังกู “
ไม่กินปู... ปู่ติวเข็ม...“สเต็มเซลล์ “
ขอ”แค่ฝัน”...ก่อนวันตาย...ปู่หมายมั่น
สู่ความฝัน...บัลลังก์ผ่าน...ทหารเขียว
ดันก้นปู่...สู่บัลลังก์...ฝังทองเปลว
นั่งเดี๋ยวเดียว...ให้หายอยาก...ค่อยจากลา
ฟ้าเอ๋ยฟ้า...ชราหรือ...คือข้าน้อย
ข้าเฝ้าคอย...ลอยจากดิน...หวังบินหลา
90ปี...ข้าระทม...ตรมอุรา
หวังเทียมฟ้า...แต่ข้านั้น...” แค่ฝัน” เอย........เอิงเอย......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar