คาราวะ : ครบรอบ 1 ปีรัฐประหาร...ไอ้ขี้ข้าตาเหล่ ....

ไอ้ขี้ข้าตาเหล่ ....ถุย ...ไอ้ยุทธ ไอ้ขี้ข้าตาเหล่.... 

โดย  unter

มึงก็แค่ขี้ข้า ที่ตาเหล่
มาทำเท่ห์เก๋ไก๋ไอ้ลูกหมา
โถไอ้ยุดอย่าอวดโม้โฆษณา
มาทำบ้าโอชาหรือโอเลี้ยง

มึงก็ไพร่กูก็ไพร่มิใช่หรือ
แค่มีมือถือปืนแล้วยิงเปรี้ยง
เกาะกระโปรงเกย์เฒ่าเคล้าคลอเคียง
มึงก็เพียงขี้ครอกเขาหลอกฟัน

มึงก็ไพร่ใครก็รู้ดูก็เห็น
มึงก็เป็นแค่ขี้ข้ามาข่มขวัญ
ทำขึ้งโกรธจะคาดโทษขู่ลงทัณฑ์
หัวหน้ายามสารขัณฑ์รับบัญชา

ความโง่งมจมปลัก รักจนหลง
ทระนงว่าสูงส่งสูงเสียดฟ้า
เคยเป็นยามยืนตาเหล่ อยู่เอกา
ไปแนวหน้านั่งยองๆเป็นแค่ยาม

บุญนำพาวาสนามากระชาก
เป็นขี้เรื้อนเกลื้อนกลากดูเกรงขาม
เห็นผู้เฒ่าเร้าใจในกลกาม
จึงติดตามมาเลียบเลียงข้างเวียงวัง


รวมกลอนเก่าใหม่.... ใส่ยำรวมกัน
หนึ่งปีผ่านผัน.....อกตรมขมไหม้
หนึ่งปีคืนสุข.....บนทุกข์ของใคร
แบ่งแยกทั่วไทย....ไหนล่ะ"ปรองดอง"

--------------Ngaesai.........

"หนึ่งปีรัฐประหาร"

ขอตอกย้ำ ยึดอำนาจ ชาติอดสู
ได้"ควายตู้" ยึดทีวี ทุกสีช่อง
"ก่อกบฏ "รถถัง สั่งปกครอง
"ยี่สิบสอง พฤษภา"มาครบปี

มากผลงาน บรรยาย ไม่อ้อมค้อม
"สุขจอมปลอม " สนองไอ้เทือก เลือกตามสี
ฝ่าย"เหลือง"ปล่อย ถอยกรูด หลุดคดี
ตามไล่บี้ "สีแดง แกล้งอีปู"

เหลิงลำพอง และกร่าง อย่างบ้าคลั่ง
ใช้กำลัง สางเขียว เที่ยวข่มขู่
ไล่ล่าคน เห็นต่าง ขัดขวางกู
ผลงานตู่ มีแต่ขี้ หนึ่งปีครอง

"ขี้คุย วิสัยทัศน์ ชัดสายตา"

ตาข้างหนึ่ง ช่วยเหลือ เพื่อพวกพ้อง
ตาข้างหนึ่ง ทุบถอง จ้องไล่บี้
ตาสองฝั่ง สองข้าง ห่างทุกที
ตาสองสี ไม่มีทาง สร้างปรองดอง

เหล่ครองเมือง ชาวประชา เหล่ตาตาม
จงอย่าคิด อย่าถาม ความถูกต้อง
ปิดตาเดิน ถดถอย. ปล่อยตกคลอง
มวลมหา ประชาบ๊อง ต้องเดินตาม

ขี่หลังหมา ขี้เรื้อน เปื้อนถลอก
เขาเริ่มงอก บอกความชุ่ย. เสียงคุยพล่าม
เหมือนตลก เล่นเพลิน จนเกินงาม
สมเป็นยาม อวดโอ่ โม้เก่งงาน

ตามสไตล์ คุยโว โอ่ฝีปาก
ไม่เห็นยาก ที่จะ บริหาร
หวยสลากฯ ทางเดินเท้า เข้าจัดการ
หนึ่งปีผ่าน ทำไม่ได้ ไปไม่เป็น

"น้ำท่วมบ้าน ยกใต้ถุน ดุนให้สูง"
เตรียมเรือจูง ยามน้ำหลาก ไม่ยากเข็ญ"
ตีฝีปาก ง่ายง่าย ไม่ยากเย็น
น้ำลายกระเซ็น ท่วมบ้าน นานสุดทน

ครั้นหน้าแล้ง แห้งน้ำ ก็ย้ำกล่าว
"ให้ปลูกข้าว แค่นี้ ปีละหน"
เลิกทำนา ไร่ละพัน มันชอบกล
จ้างให้คน หยุดทำนา ....ปัญญามัน....(เจ๋งว่ะ)

ราคายาง ร่วงต่ำ น้ำตาตก
ไอ้นายก เอื้อนเอ่ย ปนเย้ยหยัน
ปลูกมากเกิน ขายลำบาก ยากทั้งนั้น
ต้องด้นดั้น ส่งขายยัง ดาวอังคาร

มะนาวแพง แก้ได้ ไม่ต้องบ่น
ปลูกมะนาว ทุกคน ต้นละบ้าน
เมื่อยากจน ต้องขยัน หมั่นทำงาน
ไอ้สันดาน จนแบบ"ตู่"คงรู้ดี

เก่งและดี บริหาร งานประเทศ
ท่องเที่ยว dead. ปิดตาย ไปหลายที่
ไม่เป็นไร ย้อนยุค สนุกดี
เรายังมี "ตลาดน้ำ" ทำกำไร...

ขี้บ่น

อ้างตัวเอง เสียสละ รัฐประหาร
ตู่จัดการ ทุกอย่าง เห็นบ้างไหม
"แต่ขอโน่น ขอนั่น มันเหนื่อยใจ
"ผมไม่ทำ แล้วใคร ไหนจะทำ"

"เบี้ยเลี้ยง สี่ร้อย น้อยไม่คุ้ม
ต้องประชุม ทำงาน เช้ายันค่ำ
ทั้งลูกเมีย.หน้าย่น บ่นพึมพำ
สื่อก็ย้ำ คำถาม ตามทิ่มแทง"

ถามอยู่ได้" เลือกตั้ง ยังไม่ให้"
"ขนาดใช้ ม. 44 มีดื้อแพ่ง
"ใครข้องใจ ไหนมีให้ชี้แจง"
"สื่ออย่าแกล้ง ถามซ้ำ น่ารำคาญ"
.....