"ไม่มีเทวดาบนฟ้า"....กลอนบทนี้จะให้คำตอบชี้ทางสว่างให้แก่เพื่อนร่วมอุดมการณ์ทุกท่านและประชาชนเจ้าของประเทศผู้รักความยุติธรรมรักประชาธิปไตยทุกหมู่เหล่าได้ตาตาสว่างรู้ว่า " ใคร?" คือเจ้าของระบอบเผด็จการและใช้รัฐธรรมนูญโจรปี ๒๕๕๐ ทำการขัดขวางไม่ให้ประเทศไทยมีการปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่สมบูรณ์มาอย่างยาวนานจาก ปีพ.ศ.๒๔๘๙ - พ.ศ.๒๕๕๕ นับเป็นเวลา ๖๖ ปี......

โดย จักรภพ เพ็ญแข


ณ แผ่นดินถิ่นนี้มีผู้ใหญ่ ผู้เกรียงไกรใจถึงประหนึ่งสิงห์
ตอบสังคมสมศักดิ์รักความจริง ไม่แอบอิงมายาเป็นอาภรณ์
มากศัตรูมากมิตรชีวิตชัด รักษาชีพด้วยสัตย์เป็นอนุสรณ์
ผ่านถนนจนคุ้มทั้งลุ่มดอน ครบวงจรอย่างผู้ใหญ่หัวใจจริง
 

“สมัคร สุนทรเวช” ท่านจากลับ ย่อมมิใช่มืดดับทุกสรรพสิ่ง
ทุกร่องรอยตัวตนของคนจริง ทุกครั้งนิ่งเงียบสงบพบปัญญา
ผู้แผ้วถางทางเองไม่เกรงขาม ผู้ก้าวข้ามอุปสรรคที่ขวางหน้า
ผู้สร้างตัวไม่กลัวใครในนครา ผู้จับมือมวลประชาร่วมท้าทาย
 

และเป็นผู้ผิดหวังครั้งใหญ่ยิ่ง ผู้ที่ท่านยึดว่าจริงกลับห่างหาย
ผู้ใหญ่กลับสลับคู่เป็นผู้ร้าย หัวใจท่านจึงสลายเพราะใจจริง
เสมือนสวมพระเครื่องอันเรืองเวทย์ ประณตเกศมอบหัวใจให้ทุกสิ่ง
แต่องค์พระกลับล้วงเข้าช่วงชิง จนได้รู้ความจริงอันเจ็บใจ
 

สิ่งที่สูงกลับต่ำนั้นตำเนตร ใจ “สมัคร สุนทรเวช” จึงหม่นไหม้
นบนอบมาด้วยประชาธิปไตย ก็สั่งให้กองทัพมากลับทาง .........
ยุให้คนผิดกฎหมายท้าทายรัฐ ยุประชาธิปัตย์เข้าด้านข้าง
ยุให้ศาลเบือนบิดเข้าปิดทาง และใช้ “บ่าง” สื่อมวลชนคนบริกร
 

นี่ล่ะหรือเสาหลักอันศักดิ์สิทธิ์ ภาพนิมิตกลับกลอกเป็นหลอกหลอน
นึกว่าว่านสมุนไพรแท้ใบบอน นึกว่าจริงกลับละครย้อนดูตัว
แต่เกียรติยศแห่ง“สมัคร”จำหลักมั่น ประชาชนทั้งนั้นท่านรู้ทั่ว
ถึงร่างลับดับขันธ์อย่าหวั่นกลัว ความจริงจักปรากฏทั่วอย่ากลัวปลอม
 

พักเถิดครับ ท่านสมัคร โปรดพักผ่อน สิ่งที่ท่านสั่งสอนทั้งตรงอ้อม
จะนำมาปรับใช้จะไม่ยอม ประชาธิปไตยแมวย้อมจะไม่เอา
ประชาชนได้เป็นใหญ่ใน “สมัคร” เขาจึงรักแน่วแน่จนแก่เฒ่า
เผด็จการอำมาตย์ไทยเขาไม่เอา ท่านคือเบ้าหลอมร่างสร้างผู้นำ
 

กราบวิญญาณ“ท่านสมัคร”ผู้รักชาติ ผู้สร้างมาตรฐานไว้ไม่ตกต่ำ
หนุนประชาธิปไตยธงชัยนำ สวนระบอบใจดำผู้อำพราง
ชาว“ประชากรไทย”รวมใจหวัง มวล“พลังประชาชน”คนสืบสร้าง
จะสานต่อ“ท่านสมัคร”ผู้สร้างทาง สละร่างทิ้งหัวใจให้บ้านเมือง.