สลิ่มอกหักเพราะแดงไม่แตกกันเหมือนความฝันของคนตาเดียว...

โดย สายลมรัก
เมื่อ อาทิตย์, 10/11/2013 - 19:43

พฤติกรรม สลิ่มที่ทำงานผมในระยะที่ผ่านมาเมื่ออาทิตย์ก่อน

เขามีความหวังสูงสุด แววตาเป็นประกายปริ่มไปด้วยความสุขว่า ต่อไปนี้ มาร์คยอดขมองอิ่มของเขาจะขึ้นสู่ผู้บริหารประเทศด้วยความสง่างาม ถูกต้อง 

ไม่ ต้อง สนอความกระสันต์ด้วยการพยายามวิ่งราว ขโมย หรือเอาปืนจี้กันเงียบ ๆ จนโดนประชาชนเดินขบวนต่อต้าน ครั้งใหญ่ และจบลงด้วยโศกนาฏกรรมเมื่อสามปีก่อนอีก

เพราะแดงแตกแล้ว แดงแย่แล้ว ไม่มีสีแดงอีกแล้ว

อาทิตย์ที่ผ่านมาเขาจะพยายามพุดเสียงดัง (เผื่อให้คนอื่นฟังด้วย) ว่า เขาแน่ เขาเป็นเสียงส่วนใหญ่ เขาคือของแท้แน่นอน พวกเขาคือเจ้าโลก และอะไรต่อมิอะไร (เยอะ) ซึ่งผมขี้เกียจหยิบยก จะถกกัน เพราะมันคงไม่ต่างอะไรกับสีซอให้ แมวฟัง อีก (ผมสีบ่อย ๆ สีทีไร พวกนี้จะออกอาการสีข้างถลอกทุกครั้ง )

ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมสีซอไปดอกหนึ่งว่า ไหนลองบอกหนทางปฏิรูปประเทศไทย ไม่เอาเลือกตั้ง ไม่มีนักการเมือง ไม่มีอะไรเลย

แล้วเราจะอยู่ในโลกนี้กันอย่างไร ประชาคมโลกเขาจะคบเราอย่างไร ในฐานะอะไร

ประการ ที่สอง นาทีนี้ ผมมองซ้ายมองขวา ผมมองไม่เห็นทางเลยที่ พรรคประชาธิปัตย์จะสามารถพลิกเข้ามาเป็นรัฐบาล ด้วยวิธีปกติ ที่สังคมโลกเขายอมกัน

นอก จากใช้ตัวช่วย วิธีพิเศษ ซึ่งมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า คนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ รับไม่ได้ ผลก็คือ อภิสิทธิ เลยต้องเป็นนายกรัฐมนตรีเงา แถมเป็นสองสมัยเสียด้วย และท่าทางคงต้องเป็นนายกเงาไปตลอดชีพ จนกว่านายอภิสิทธิ จะย้ายบ้านเข้าไปอยู่ในคุก จากข้อหาฆ่าคนตาย

เป็นคำถามง่าย ๆ พื้น ๆ ที่เหล่า"สลิ่มจ๋า ปัญญาลาก่อน" ไม่เคยตอบคำถามผม แม้แต่ซักครั้งเดียว

วันนี้ ผมไปอยู่ราชประสงค์ ด้วยอาการป่วย อยู่ก่อนแล้ว

ความรู้สึกเหมือนได้กลับมายังมาตุภูมิ อีกครั้ง

วันนี้เรามาแบบ ไม่มีแผน ไม่มีแกนนำ ไม่มีเวที ข้าวหม้อแกงหม้อ มาปันกันกิน มีน้ำก็มาแบ่งกันดื่ม ผมเห็นป้ายผ้าตัวใหญ่เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า

เราเป็นพวกเดียวกับท่าน แต่เราไม่ใช่ทาสท่าน

นั่นคือ อมตะวาจา ทีคนเสื้อแดง ยึดถือเป็นจุดยืน

วันนี้ หลักการคือ ไม่ปิด ไม่ปิด ไม่ปิด ไมปิดถนน แต่ทั้งคนทั้งรถมันล้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตรงสะพานลอยเกษรพลาซ่า มันไม่ปิดก็หมือนปิด

เจอปาคนหนึ่ง มาจากกาฬสิน ถามว่ามากับใคร ป้าบอกมาคนเดียวนั่งรถทัวร์มา ผมเลยฝาก คนเสื้อแดงให้ติดรถส่วนตัวไปที่เมืองทองด้วย

สไตล์ หนูหริ่ง คือ ดูแลกันเอง ทำกิจกรรมกันเอง ด้วยตัวของตัวเอง

เวทีปราศรัยย่อย และกิจกรรมย่อย จึงมีหลายจุด

เวปบ้าน ราษฏร์ ทำหน้าที่ ตามที่ได้รับมอบหมายได้อย่างดีเยี่ยม ไม่ว่า น้ำดื่ม น้ำหวาน ผ้าแดง (แจก) โดยมีคุณนายท้ายซอย และแม่น้องเพนท์ ช่วยกันโดยไม่กลัวดำ (ยืนกลางแดด หัวแดงแจ๋)

แต่วันนี้ เราแถม ด้วยการซื้อผ้าแดง ยาว ๒๐ กว้าง ๕ (เมตร) กางแผ่ออกมาให้พี่น้องของเราเดินชูผ้าผืนใหญ่ไปมาในบริเวณแยกราชประสงค์ นั่นแหละ เงินของพวกท่านทั้งน้านนน (๕ พันบาท) 

เจอ เพื่อนสนิทมิตรสหายเข้ามาทักทายสวมกอดกันหลายท่าน เกือบทั้งหมดเข้าใจในสถานการณ์ และไม่มีใครสักคนแสดงเจตจำนงค์ว่า จะเปลี่ยนจุดยืน (แต่ออกอาการน้อยใจบ้าง ก็ไม่ว่ากัน)

หริ่ง เดินมาหา แต่ไม่เจอกัน ผมเลยเดินไปหา เราจับมือกัน ตามองตากัน ไม่ต้องพูดอะไรมาก ทั้งหริ่งและผมต่างรู้ดีเต็มอกว่า เราทั้งคู่กำลังทำอะไร

ปิดท้าย รายการด้วย พี่ YYYYYYYY แกบอกว่า

คุณสายลม พี่มีข่าวมาแจ้ง คุณเกรียงกมล และคุณอ้วน

ฝากขอบคุณพวกเรา ชาวไซเบอร์ทุกคน ที่ แสดงจุดยืนเรื่องการต้านนิรโทษกรรมได้ยอดเยี่ยม และทำให้พวกเขาภาคภูมิใจ กับการยืนอยู่กับพี่น้องประชาชน ที่ไม่เคยก้มหัวให้กับความไม่ถูกต้อง

พวก เขายอมอรับผิด ทุกประการ และอนุญาตให้พวกเรา โกรธ หรือด่าแกได้ตามสบาย เพราะมันก็เป็นความผิดที่พวกเรา มีสิทธิจะด่า พวกเขาไม่โกรธ 

โดยเฉพาะ อ้วนภูมิธรรมบอกว่า ด่าให้เขาผอมเลยก็ได้

แต่เหตุที่เป็นเช่นนี้ เป็นเพราะ !@@@##$$%^*())___ เขาจึงยอมรับผิด

เขาฝากบอกมาให้ผมช่วยบอกพสกเราเป็นการเฉพาะ ผมก็ถือโอกาสบอกกล่าวพวกท่าน ทุกคนมา ณ กระทู้นี้

บ่ายสองกว่า ผมรู้สึกว่าจวนจะเป็นไข้ แน่นอนแล้ว

จึงลาน้อง ๆ ทุกคนและให้พวกเขาไปเก็บเกี่ยวความสุขที่เมืองทองต่อ

ผมแยกกลับมานอนสลบที่บ้าน สองชั่วโมงแล้วลุกขึ้นมาลำดับความทรงจำเมื่อเที่ยงนี้