ฤาต้องแยกแผ่นดินกันแล้ว..”เจ้าพี่ยา”. แผ่นดินได ยุติธรรม อำมหิต ถูกเป็นผิด ผิดกลับชม สมถวิล ธรณี ณ.ที่นี้ มีมลทิน แยกแผ่นดิน กันปกครอง น้องยินดี.......

ขุนเขาบอก :

ฤาต้องแยกแผ่นดินกันแล้ว..”เจ้าพี่ยา”.

ยืนช้างใหญ่ ใต้ลำพู อยู่ไยเล่า
พี่นางเจ้า รีบเร้าศึก อย่างนึกหมาย
ช้างมันร้อง กลองมันลั่น ขนชันกาย
ง้าวข้างกาย ปลายมันปลาบ อาบอาคม

โอมพระยา เทวราช เชิญคาดผ้า
เยื้องยาตรา เชิญผ้ายันต์ พันเส้นผม
กฤษดา ปาฏิหาริย์ ผ่านอาคม
สู่มวยผม พนมกร ป้อนมนตรา

เทียบรี้พล คนพี่ยา กับข้าน้อย
เราใช่ด้อย ขอเชิญชวน มวลมหา
ประชาชน คนชั้นไพร่ ใต้บาทา
รวมพลถ้า อาวุธพร้อม ล้อมแผ่นดิน

แผ่นดินได ยุติธรรม อำมหิต
ถูกเป็นผิด ผิดกลับชม สมถวิล
ธรณี ณ.ที่นี้ มีมลทิน
แยกแผ่นดิน กันปกครอง น้องยินดี

เร่งทำศึก เถิดพี่ยา ช้าไยเล่า
กลองศึกเร้า เจ้าม้ายนต์ ล้นวิถี
เสื้อเกราะอ่อน สะท้อนเงา เร้าราวี
ปฐพี คงเลือดนอง พี่น้องไท

หนึ่งนารี คือพี่นาง ข้างธงเหลือง
หวังแย่งเมือง เพียงไร้จิต พิสมัย
หนึ่งน้องนาง ข้างไพร่ข้า ประชาธิปไตย
แดงไสว ธงมหา ประชาชน

ร่ายสลด....
โอ้แผ่นดิน สิ้นปรองดอง เป็นสองแล้ว
สลายแล้ว แก้วนครา ฟ้าเวหน
เนื่องด้วยจิต ริษยา คิดฆ่าคน
อำนาจล้น มวลชนลา ศรัทธาวาย...ฤาต้องแยกแผ่นดินกันแล้ว..”เจ้าพี่ยา”.

ขุนเขาจากแดนไกล,