Somsak Jeamteerasakul
คลิกดูภาพ- 3 new photos.
น่าเสียดาย ประเทศไทย ไม่มีรอยัลลิสต์ที่ฉลาดและกล้าหาญเพียงพอ ....
(เวลาผมพูดถึงรอยัลลิสต์ในที่นี้ รวมตั้งแต่ราชวงศ์หรือรอยัลแฟมิลี่ ลงมาถึงระดับคนรักเจ้าที่เป็นคนชั้นกลางในเมืองที่มีการศึกษาทั้งหลายที่ เห็นๆกันในโลกออนไลน์และอื่นๆ)
ต่อไปนี้เป็นข้อเท็จจริง ที่ไม่มีทางปฏิเสธได้
- ปัจจุบันมีคนนับแสน ที่ไม่พอใจกับสถานะของสถาบันกษัตริย์อย่างที่เป็นอยู่
คำว่า "คนนับแสน" เป็นการประเมินแบบ"คอนเซอเวทีฟ"หรืออย่างต่ำๆที่สุด ตอน คณะรณรงค์แก้ไขมาตรา 112 (ครก. 112) รวบรวมรายชื่อแก้ ๑๑๒ ได้ ๔-๕ หมื่นชื่อ นี่ภายใต้สภาพที่ระดับนำ นปช ชี้นำให้เสื้อแดงอย่าลงชื่อ ในสภาพที่คนจำนวนมากมีความหวาดกลัวในการลงชื่อ ... อันที่จริง โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าตัวเลขนี้อยู่ในระดับล้านขึ้นไปแน่นอน - ต่อให้บอกว่า เป็นล้าน ก็ยังเป็น "ส่วนน้อย" ของประชากรทั้งหมด (ซึ่งความจริงเราไม่มีทางรู้ว่าคนทีไม่พอใจเรื่องสถาบันฯมีจำนวนเท่าไรกัน แน่ภายใต้สภาพที่ไม่มีเสรีภาพเช่นนี้) แต่จำนวนเป็นล้านนี้ ถ้าเทียบกับสิ่งที่เรียกว่า "ปัญหาภาคใต้" เกี่ยวพันถึงประชากรจำนวนพอๆกันนี้ หรือน้อยกว่านี้ ดังนั้นจะบอกว่าการมีคนเป็นล้านไม่พอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ของสถาบันฯเป็น เรื่องเล็กหรือเรื่องคนส่วนน้อย จึงเป็นอะไรที่ไร้สาระ ความจริงแค่เป็นแสนก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่มากๆแล้ว
- ในหลวงจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นานแล้ว และพระบรมฯที่จะเป็นกษัตริย์องค์ใหม่แน่นอน ยิ่งมีคนไม่ชอบ เพิ่มขึ้นไปจากคนที่ไม่ชอบเรื่องสถานะสถาบันฯที่กล่าวถึงข้างต้นเสียอีก (แม้แต่คนอย่าง สุริยะใส กตะศิลา ก็เคยบอกทูตอเมริกันว่า เขาไม่สนับสนุนพระบรมฯ ไม่ต้องพูดถึงบรรดาคนชั้นสูงอีกหลายคน ที่รู้กันดี)
- องค์ประกอบต่างๆที่เกี่ยวกับสถาบันฯปัจจุบัน ไม่เวิร์คแล้ว และจะยิ่งไม่เวิร์คมากขึ้นเรื่อยๆในอนาคต จากระบอบการโฆษณาชวนเชื่อตั้งแต่ระดับเด็กๆในระบบการศึกษาไปถึงระดับสังคมวง กว้าง ไปถึงปัญหากฎหมาย ๑๑๒ (อันที่จริง เรื่อง ๑๑๒ อย่างที่เป็นอยู่ไม่เวิร์ค คณะกรรมการชุดคณิต ณ นคร ที่ตั้งสมัยอภิสิทธิ์ ก็สรุปแบบนี้ และเสนอให้แก้ ซึ่งจริงๆข้อเสนอของคณะกรรมการชุดคณิตไม่เพียงพอหรอก แต่เป็นการยืนยันในการยอมรับว่าที่เป็นอยู่ไม่เวิร์ค แต่ตัวคณิตเองและรอยัลลิสต์ที่ตระหนักเรื่องนี้แบบคณิต ไม่มีความกล้าเพียงพอ แม้แต่จะตามเรื่องข้อเสนอของตัวเอง)
- การพยายามหมุนเวลากลับของ คสช ด้วยการให้ "ท็อป ไพรออริตี้" หรือความสำคัญอันดับสูงสุด กับการเล่นงานคนที่สงสัยว่าจะไม่เคารพสถาบันฯ นำมาซึ่งระดับ "นิวโลว์" ของการใช้ ๑๑๒ จากเรื่อง "หมิ่นสุนัขทรงเลี้ยง" (ที่เป็นนิวโลว์อันที่แล้ว) มาถึงเรื่อง "จ้า" (ที่เป็นนิวโลว์ล่าสุด) ไม่ต้องพูดถึงการใช้กฎหมายนี้เล่นงานกันเองในหมู่พวกเจ้า ในการกวาดล้างแวดวงพระบรม ถึง ๒ ครั้งใหญ่ (กลุ่มศรีรัศมิ์, กลุ่มหมอหยอง) ที่เซเลปรอยัลลิสต์ที่เพิ่งเห็นหน้ากัน มาตายง่ายๆเป็นว่าเล่น ยิ่งทำให้ทั้งตัวกฎหมายนี้และสถานะรวมของสถาบันฯเสื่อมความศักดิ์สิทธิ์
..........................
ผมได้ยกคำของกษิต ภิรมย์ Kasit Piromya ที่พูดในช่วงกระแสความขัดแย้งแหลมคมของปี ๕๓ มาหลายครั้ง และยังยืนยันว่า ถ้าวัดเฉพาะในแวดวงนักการเมืองด้วยกัน ไม่ว่าแดงหรือเหลือง นี่เป็นการพูดถึงปัญหาสถาบันฯที่ดีที่สุด แน่นอน ทั้งตัวกษิตเองและนักการเมืองไม่ว่าแดงหรือเหลือง ล้วนไม่มีความกล้าหรือสายตายาวไกลเพียงพอ ที่จะจริงจังกับเรื่องนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา (ปัญหาไม่ใช่เฉพาะว่า หลัง รปห คราวนี้ ทำให้จับเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะปัญหาเป็นมาก่อนนั้นแล้ว)
".... ผมคิดว่า เราต้องพูดเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์ [ว่า] สถาบันกษัตริย์จะต้องปฏิรูปตัวเองอย่างไรให้สอดคล้องกับโลกยุคโลกาภิวัฒน์ สมัยใหม่ เช่นเดียวกับที่สถาบันกษัตริย์อังกฤษ, สถาบันกษัตริย์เนเธอแลนด์, เดนมาร์ค, ลิชเต็นสไตน์ ต้องผ่านอะไรมาบ้าง เพื่อปรับตัวเองเข้ากับโลกสมัยใหม่ ...."
".... ผมคิดว่า เราต้องกล้าพอที่จะผ่านสิ่งเหล่านี้ และพูดกันแม้แต่ในประเด็น 'ต้องห้าม' เรื่องสถาบันกษัตริย์. เราต้องทำให้เหมือน ลิชเก็นสไตน์ หรือ ลักเซ็มเบิร์ก ที่ต้องผ่านสิ่งเหล่านั้น. ทุกวันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่าง [ควร] จะกลายเป็นเรื่องเปิด เพื่อที่จะได้ไม่เป็นอะไรที่ถูกซ่อนไว้ใน 'ยาฮู' หรือ 'กูเกิ้ล' อะไรแบบนั้น ไม่จำกัดเป็นแค่เรื่องถกเถียงกันใต้ดิน ใต้โต๊ะ อะไรแบบนั้น เราต้องซื่อตรงต่อกันและกัน ขอให้เรามาอภิปรายกันในเรื่องเหล่านี้ ...."
.............................
ผมยืนยันอีกครั้งว่า อนาคตของสถาบันกษัตริย์ไทยนั้น เป็นได้ ๒ ทางเท่านั้น ไม่มีทางเลือกที่สาม คือ ถ้าไม่เปลี่ยนเป็นแบบสถาบันกษัตริย์สมัยใหม่อย่างที่เห็นในยุโรปที่กษิตพูด ถึง ก็จะต้องเลิกไปเลย ประเทศกลายเป็นสาธารณรัฐ - ทางที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ไม่ใช่ทางเลือกเลย
- ปัจจุบันมีคนนับแสน ที่ไม่พอใจกับสถานะของสถาบันกษัตริย์อย่างที่เป็นอยู่
คำว่า "คนนับแสน" เป็นการประเมินแบบ"คอนเซอเวทีฟ"หรืออย่างต่ำๆที่สุด ตอน คณะรณรงค์แก้ไขมาตรา 112 (ครก. 112) รวบรวมรายชื่อแก้ ๑๑๒ ได้ ๔-๕ หมื่นชื่อ นี่ภายใต้สภาพที่ระดับนำ นปช ชี้นำให้เสื้อแดงอย่าลงชื่อ ในสภาพที่คนจำนวนมากมีความหวาดกลัวในการลงชื่อ ... อันที่จริง โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าตัวเลขนี้อยู่ในระดับล้านขึ้นไปแน่นอน - ต่อให้บอกว่า เป็นล้าน ก็ยังเป็น "ส่วนน้อย" ของประชากรทั้งหมด (ซึ่งความจริงเราไม่มีทางรู้ว่าคนทีไม่พอใจเรื่องสถาบันฯมีจำนวนเท่าไรกัน แน่ภายใต้สภาพที่ไม่มีเสรีภาพเช่นนี้) แต่จำนวนเป็นล้านนี้ ถ้าเทียบกับสิ่งที่เรียกว่า "ปัญหาภาคใต้" เกี่ยวพันถึงประชากรจำนวนพอๆกันนี้ หรือน้อยกว่านี้ ดังนั้นจะบอกว่าการมีคนเป็นล้านไม่พอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ของสถาบันฯเป็น เรื่องเล็กหรือเรื่องคนส่วนน้อย จึงเป็นอะไรที่ไร้สาระ ความจริงแค่เป็นแสนก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่มากๆแล้ว
- ในหลวงจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นานแล้ว และพระบรมฯที่จะเป็นกษัตริย์องค์ใหม่แน่นอน ยิ่งมีคนไม่ชอบ เพิ่มขึ้นไปจากคนที่ไม่ชอบเรื่องสถานะสถาบันฯที่กล่าวถึงข้างต้นเสียอีก (แม้แต่คนอย่าง สุริยะใส กตะศิลา ก็เคยบอกทูตอเมริกันว่า เขาไม่สนับสนุนพระบรมฯ ไม่ต้องพูดถึงบรรดาคนชั้นสูงอีกหลายคน ที่รู้กันดี)
- องค์ประกอบต่างๆที่เกี่ยวกับสถาบันฯปัจจุบัน ไม่เวิร์คแล้ว และจะยิ่งไม่เวิร์คมากขึ้นเรื่อยๆในอนาคต จากระบอบการโฆษณาชวนเชื่อตั้งแต่ระดับเด็กๆในระบบการศึกษาไปถึงระดับสังคมวง กว้าง ไปถึงปัญหากฎหมาย ๑๑๒ (อันที่จริง เรื่อง ๑๑๒ อย่างที่เป็นอยู่ไม่เวิร์ค คณะกรรมการชุดคณิต ณ นคร ที่ตั้งสมัยอภิสิทธิ์ ก็สรุปแบบนี้ และเสนอให้แก้ ซึ่งจริงๆข้อเสนอของคณะกรรมการชุดคณิตไม่เพียงพอหรอก แต่เป็นการยืนยันในการยอมรับว่าที่เป็นอยู่ไม่เวิร์ค แต่ตัวคณิตเองและรอยัลลิสต์ที่ตระหนักเรื่องนี้แบบคณิต ไม่มีความกล้าเพียงพอ แม้แต่จะตามเรื่องข้อเสนอของตัวเอง)
- การพยายามหมุนเวลากลับของ คสช ด้วยการให้ "ท็อป ไพรออริตี้" หรือความสำคัญอันดับสูงสุด กับการเล่นงานคนที่สงสัยว่าจะไม่เคารพสถาบันฯ นำมาซึ่งระดับ "นิวโลว์" ของการใช้ ๑๑๒ จากเรื่อง "หมิ่นสุนัขทรงเลี้ยง" (ที่เป็นนิวโลว์อันที่แล้ว) มาถึงเรื่อง "จ้า" (ที่เป็นนิวโลว์ล่าสุด) ไม่ต้องพูดถึงการใช้กฎหมายนี้เล่นงานกันเองในหมู่พวกเจ้า ในการกวาดล้างแวดวงพระบรม ถึง ๒ ครั้งใหญ่ (กลุ่มศรีรัศมิ์, กลุ่มหมอหยอง) ที่เซเลปรอยัลลิสต์ที่เพิ่งเห็นหน้ากัน มาตายง่ายๆเป็นว่าเล่น ยิ่งทำให้ทั้งตัวกฎหมายนี้และสถานะรวมของสถาบันฯเสื่อมความศักดิ์สิทธิ์
..........................
ผมได้ยกคำของกษิต ภิรมย์ Kasit Piromya ที่พูดในช่วงกระแสความขัดแย้งแหลมคมของปี ๕๓ มาหลายครั้ง และยังยืนยันว่า ถ้าวัดเฉพาะในแวดวงนักการเมืองด้วยกัน ไม่ว่าแดงหรือเหลือง นี่เป็นการพูดถึงปัญหาสถาบันฯที่ดีที่สุด แน่นอน ทั้งตัวกษิตเองและนักการเมืองไม่ว่าแดงหรือเหลือง ล้วนไม่มีความกล้าหรือสายตายาวไกลเพียงพอ ที่จะจริงจังกับเรื่องนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา (ปัญหาไม่ใช่เฉพาะว่า หลัง รปห คราวนี้ ทำให้จับเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะปัญหาเป็นมาก่อนนั้นแล้ว)
".... ผมคิดว่า เราต้องพูดเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์ [ว่า] สถาบันกษัตริย์จะต้องปฏิรูปตัวเองอย่างไรให้สอดคล้องกับโลกยุคโลกาภิวัฒน์ สมัยใหม่ เช่นเดียวกับที่สถาบันกษัตริย์อังกฤษ, สถาบันกษัตริย์เนเธอแลนด์, เดนมาร์ค, ลิชเต็นสไตน์ ต้องผ่านอะไรมาบ้าง เพื่อปรับตัวเองเข้ากับโลกสมัยใหม่ ...."
".... ผมคิดว่า เราต้องกล้าพอที่จะผ่านสิ่งเหล่านี้ และพูดกันแม้แต่ในประเด็น 'ต้องห้าม' เรื่องสถาบันกษัตริย์. เราต้องทำให้เหมือน ลิชเก็นสไตน์ หรือ ลักเซ็มเบิร์ก ที่ต้องผ่านสิ่งเหล่านั้น. ทุกวันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่าง [ควร] จะกลายเป็นเรื่องเปิด เพื่อที่จะได้ไม่เป็นอะไรที่ถูกซ่อนไว้ใน 'ยาฮู' หรือ 'กูเกิ้ล' อะไรแบบนั้น ไม่จำกัดเป็นแค่เรื่องถกเถียงกันใต้ดิน ใต้โต๊ะ อะไรแบบนั้น เราต้องซื่อตรงต่อกันและกัน ขอให้เรามาอภิปรายกันในเรื่องเหล่านี้ ...."
.............................
ผมยืนยันอีกครั้งว่า อนาคตของสถาบันกษัตริย์ไทยนั้น เป็นได้ ๒ ทางเท่านั้น ไม่มีทางเลือกที่สาม คือ ถ้าไม่เปลี่ยนเป็นแบบสถาบันกษัตริย์สมัยใหม่อย่างที่เห็นในยุโรปที่กษิตพูด ถึง ก็จะต้องเลิกไปเลย ประเทศกลายเป็นสาธารณรัฐ - ทางที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ไม่ใช่ทางเลือกเลย
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar