ผมจักรภพ เพ็ญแข
ขอร่วมรำลึก ๑๐ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๓
******************************
สำหรับมวลอำมาตย์ศักดินา... ทุกวันที่ ๑๐ เมษา คือหน้าหนาว
ผืนแผ่นดินพุ่งทะลวงถึงดวงดาว ก็ร้อนราวไฟปรกนรกเย็น
ร้อนจนเร่าหนาวจนสั่นก็วันนี้ มวลชนถูกกดขี่เขามองเห็น
ลุกขึ้นวิ่งดาหน้าน้ำตากระเด็น มือที่เคยหลบเร้นเขาเห็นมือ
มายาจึงสิ้นสุดใช่พุทธเจ้า นึกว่าเสาหลักอึดให้ยึดถือ
เมื่อภาพลวงล่มสลายที่ปลายมือ ๑๐ เมษาก็คือความเป็นจริง
ไม่มีใครอยากให้ไทยฆ่าไทย แล้วฆาตกรคือใครในน้ำนิ่ง
ปืนเริ่มลั่นจากใครในความจริง นั่งแอบอิงอาวุธยุทโธปกรณ์
สำหรับเรามวลชนคนถูกฆ่า ๑๐ เมษาไม่สลายไม่ถ่ายถอน
คือวันแห่งมวลประชาภราดร เริ่มคำสอนประวัติศาสตร์แห่งชาติไทย.
ผืนแผ่นดินพุ่งทะลวงถึงดวงดาว ก็ร้อนราวไฟปรกนรกเย็น
ร้อนจนเร่าหนาวจนสั่นก็วันนี้ มวลชนถูกกดขี่เขามองเห็น
ลุกขึ้นวิ่งดาหน้าน้ำตากระเด็น มือที่เคยหลบเร้นเขาเห็นมือ
มายาจึงสิ้นสุดใช่พุทธเจ้า นึกว่าเสาหลักอึดให้ยึดถือ
เมื่อภาพลวงล่มสลายที่ปลายมือ ๑๐ เมษาก็คือความเป็นจริง
ไม่มีใครอยากให้ไทยฆ่าไทย แล้วฆาตกรคือใครในน้ำนิ่ง
ปืนเริ่มลั่นจากใครในความจริง นั่งแอบอิงอาวุธยุทโธปกรณ์
สำหรับเรามวลชนคนถูกฆ่า ๑๐ เมษาไม่สลายไม่ถ่ายถอน
คือวันแห่งมวลประชาภราดร เริ่มคำสอนประวัติศาสตร์แห่งชาติไทย.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar