เชิงตะกอน...นอนเถิดหนา...คุณตานวย....ที่แท้ก็แค่เรื่อง.”ของตานวย”..ยินข่าวมา...ว่านกแสก...บินแหวกฟ้า เกาะชายคา...ร้องฮ้าไฮ้...ไปสุสาน. บุหรี่มอด...ปอดกระเส่า...เข้าโรงบาล เป็นโรคสาร...นิโคติน...บินมาดู จู้ฮุ๊กกรู...ดูดูแล้ว...ไม่แคล้วปี โรคเยี่ยงนี้...ไม่เกินปี...มีดี๋ดู๋ ไม่ใช่หมอ...แต่รอถ้า...ตั้งตาดู ป้าไม่อยู่...ปู่ไม่สม...พระยมคอย............

1. ขุนเขาบอก :
   
   เชิงตะกอน...นอนเถิดหนา...คุณตานวย....ที่แท้ก็แค่เรื่อง.”ของตานวย”....
   ยินข่าวมา...ว่านกแสก...บินแหวกฟ้า
   เกาะชายคา...ร้องฮ้าไฮ้...ไปสุสาน
   บุหรี่มอด...ปอดกระเส่า...เข้าโรงบาล
   เป็นโรคสาร...นิโคติน...บินมาดู
   
   จู้ฮุ๊กกรู...ดูดูแล้ว...ไม่แคล้วปี
   โรคเยี่ยงนี้...ไม่เกินปี...มีดี๋ดู๋
   ไม่ใช่หมอ...แต่รอถ้า...ตั้งตาดู
   ป้าไม่อยู่...ปู่ไม่สม...พระยมคอย
   
   ห้อยพระเครื่อง...เรืองฤทธี...ไม่มีรอด
   มะเร็งปอด...ยอดเครื่องยา...ไม่น่าหาย
   หมดตัวช่วย...ป่วยก็ตาย...ไม่ป่วยก็ตาย
   ถอดเครื่องสาย...สบายๆ...ตายแน่นอน
   
   นิโคตีน...กินปอดใหญ่...ไข้ขึ้นสูง
   สุราปรุง...บำรุงตับ...รับหมาหอน
   สิบหกบท...กำหนดสิ้น...ชินบัญชร
   มิอาจถอน...พิษสุรา...คร่าชีวี
   
   ชราแล้ว...เกิดนานแล้ว...ต้องไปแล้ว
   พ่อแม่แก้ว...รอลูกแล้ว...ไม่แคล้วผี
   บุหรี่ฆ่า...สุราช่วย...ม้วยชีวี
   ตายเสียที...มีคนแช่ง...แย่งที่นอน
   
   สรุปลา...ที่ว่านั่น...มันตานวย
   แสนร่ำรวย...ตานวยลา...หมามันหอน
   แก่ชรา...ตานวยตาย...ย้ายที่นอน
   เชิงตะกอน...นอนเถิดหนา...คุณตานวย....ที่แท้ก็แค่เรื่อง..”ของตานวย”....

ขุนเขา, Yesterday at 10:42 PM