ลิเกคณะศิษย์ทองดว้งตอนอวสาน .....ระนาดก็ไม่ตี...กลองปี่ก็ไม่เชิด ไม่เห็นในวันเกิด...หุ่นเชิดมันใจหาย ง้างดาบรอ.จะต่อตี...คิดอีกที.มีวอดวาย ศานเทวา.หน้ามันหงาย...จำต้องย้าย.ท้องพระโรง คิดไปเรื่อยเปื่อย...เสียงเจื้อยไก่ขัน นี่เราหลับฝัน...เห็นพวกมัน.ทั้งโขยง พวกขี้ตีนเทวดา...พวกขี้ข้า.หน้าพระโรง สะดุ้งตื่นยังมึนงง...บ่องตง” สมน้ำหน้ามึง “........