ลางสังหรณ์...ก่อนสิ้นปี...มีขึ้นเมรุ......ซวยแล้วไอ้มากเอ๋ย.......เจ็ดต่อสอง...ต้องขายผ้า...เอาหน้ารอด ถอดไม่ถอด...ปอดมันแหก...โคนแลกขุน สานทำมะนวย...ซวยแน่แล้ว...แม้วให้คุณ โคหรือขุน...คุณคือเบี้ย...เสียกระดาน กลืนไม่เข้า...คายไม่ออก...หงอกมันสั่ง ตีนยันหลัง...นั่งไม่ได้...ไพร่มันหาญ เอาไงกู...ปูก็หนีบ...ถีบกระบาน พึ่งทหาร...ปานสะอื้น...ปืนขัดลำ

ขุนเขาบอก :

ลางสังหรณ์...ก่อนสิ้นปี...มีขึ้นเมรุ......ซวยแล้วไอ้มากเอ๋ย.......

รับคำร้อง...ฟ้องน้องหมี(น่าฮ๊าก)...หนีทหาร
สานหนอสาน...ปานจะตาย...ต้องหมายหัว
นั่นคนดี...มีชฎา...มันน่ากลัว
ผีลูบหัว...กลัวรนราน...สานทำมะนูน

เจ็ดต่อสอง...ต้องขายผ้า...เอาหน้ารอด
ถอดไม่ถอด...ปอดมันแหก...โคนแลกขุน
สานทำมะนวย...ซวยแน่แล้ว...แม้วให้คุณ
โคหรือขุน...คุณคือเบี้ย...เสียกระดาน

กลืนไม่เข้า...คายไม่ออก...หงอกมันสั่ง
ตีนยันหลัง...นั่งไม่ได้...ไพร่มันหาญ
เอาไงกู...ปูก็หนีบ...ถีบกระบาน
พึ่งทหาร...ปานสะอื้น...ปืนขัดลำ


สมประสงค์...คงลำบาก...ไอ้มากเอ๋ย
ไม่เสบย...เลยไม่แชร์...แม่ไม่ขำ
ก่อนมีใจ...ไม่หมดโปร...โทรประจำ
ครานี้ช้ำ...หน้าเป็นโหนก...โรคชรา

งานหว่านข้าว...เขาไม่มา...ถ้าจะแย่
พ่อกับแม่...แก่ทั้งคู่...อยู่เลี้ยงหมา
ไร้คำสั่ง...ใช่รังเกลียด...เลือดเข้าตา
พี่มากขา...ถ้าจะม้วย...ซวยแน่นอน

ปาฏิหาริย์...ผ่านไปแล้ว...แจวเถิดมาก
พึ่งแม่นาค...คงไม่ไหว...ใจสังหรณ์
พ่อคนดี...หนีเถิดลูก...คุกแน่นอน
ลางสังหรณ์...ก่อนสิ้นปี...มีขึ้นเมรุ......ซวยแล้วไอ้มากเอ๋ย.......