คงได้เห็น...มารคืนร่าง...สว่างตา........
มรสุม...คลุมผืนฟ้า...นคราหม่น
ร้อยปีพ้น...หลงศรัทธา...ตาสลัว
ฤดูผ่าน...กาลเวลา...ตามืดมัว
ซ่อนความชั่ว...ในความดี...ฟ้าสีทอง
ทั่วแผ่นฟ้า...ทาสีดำ...อำนาจมืด
จับขึงพืด...ประเทศใหญ่...ไททั้งผอง
ศรัทธาซึม...ลืมเปิดตา...แหงนหน้ามอง
ฟ้าสีทอง...ตรองดูแท้...แค่ดินเลน
ดำทะมึน...ยืนค้ำหัว...ชั่วลูกหลาน
สอดประสาน...ผ่านมือสอง...มองไม่เห็น
แทรกและซึม...อึมครึมทั่ว...กลั้วดินเลน
มองไม่เห็น...เป็นเพียงเงา...พระเจ้าลวง
ดั่งเลือดมาร...ซ่านทั้งตัว...ทั่วขุมขน
ประชาชน...โดนครอบงำ...คำจาก”สรวง”
ความเพียงพอ...ก่อศรัทธา...ฤาว่าลวง
สีด่างดวง...เปื้อนตามสั่ง...หรือบังเอิญ
องค์กรสร้าง...ร่างจำแลง...ให้แบ่งข้าง
คนเลือกข้าง...สร้างจำนรรจ์...สรรเสริญ
ทุกองค์กร...ซ่อนศรัทธา...พ่อมหาจำเริญ
ทองและเงิน...เทินกองให้...ใช้เย็นๆ
สุดปลายทาง...ร่างที่ทรง...คงคืนร่าง
กรรมที่สร้าง...ผ่านร่างทรง...คงได้เห็น
เกือบร้อยปี...ขี้ข้าไพร่...ไทลำเค็ญ
คงได้เห็น...มารคืนร่าง...สว่างตา........
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar