สะดุ้งตื่นยังมึนงง...บ่องตง” สมน้ำหน้ามึง “........ ไม่โทรไม่ว่า...หายหน้าไม่ให้เห็น รอเช้ารอเย็น...ไม่เห็นในจอสี หรือจริงคำลือ...กำลังยื้อชีวี เล่นละครหลอกผี...ว่าพี่นี้ “ ไม่ฉะบาย” ระนาดก็ไม่ตี...กลองปี่ก็ไม่เชิด ไม่เห็นในวันเกิด...หุ่นเชิดมันใจหาย ง้างดาบรอ.จะต่อตี...คิดอีกที.มีวอดวาย ศานเทวา.หน้ามันหงาย...จำต้องย้าย.ท้องพระโรง... .

ขุนเขาบอก :

สะดุ้งตื่นยังมึนงง...บ่องตง” สมน้ำหน้ามึง “........

จิ้งจกมันทัก...จึงต้องพักไว้ก่อน
พ่อแม่เข้านอน...หลังละครช่องสาม
ไม่มีเทเลโฟน...รอจนสองยาม
ฤาเคราะห์จะหาม...หรือยามจะซวย

ฤาว่าตัวช่วย...ใกล้ม้วยมรณา
ฤาลุงกับป้า...ไม่กล้าให้หวย
แถกเหงือกนั่งรอ...ล่อน้ำหลายกระบวย
ระทดระทวย...กินกล้วยไปหลายเครือ

นัดแล้วไม่มา...ศานขี้ข้ามันหอน
หวังฆ่าตัดตอน...ถอดถอนไม่ให้เหลือ
ตัดสิทธิ์ปลิดปลง...ทั้งวงศ์วานญาติเครือ
ขี้เล็บไม่ให้เหลือ...ขี้เกลือไม่ให้มี

ไม่โทรไม่ว่า...หายหน้าไม่ให้เห็น
รอเช้ารอเย็น...ไม่เห็นในจอสี
หรือจริงคำลือ...กำลังยื้อชีวี
เล่นละครหลอกผี...ว่าพี่นี้ “ ไม่ฉะบาย”

ระนาดก็ไม่ตี...กลองปี่ก็ไม่เชิด
ไม่เห็นในวันเกิด...หุ่นเชิดมันใจหาย
ง้างดาบรอ.จะต่อตี...คิดอีกที.มีวอดวาย
ศานเทวา.หน้ามันหงาย...จำต้องย้าย.ท้องพระโรง

คิดไปเรื่อยเปื่อย...เสียงเจื้อยไก่ขัน
นี่เราหลับฝัน...เห็นพวกมัน.ทั้งโขยง
พวกขี้ตีนเทวดา...พวกขี้ข้า.หน้าพระโรง
สะดุ้งตื่นยังมึนงง...บ่องตง” สมน้ำหน้ามึง “........